Een gemêleerde groep toeristen uit Amerika doet Barcelona aan. Al spoedig wordt een van de vrouwen op brute wijze doodgestoken. Tevens wordt haar linkeroog verwijderd. Het doet denken aan een moord enkele maanden ervoor in de thuisstad van de toeristen, maar daarvoor werd een zwerver opgepakt, en dus zoekt niemand iets achter dit toeval. Mark Burton weet echter wel beter. Met betrekking tot dat incident trof hij zijn labiele vrouw bewusteloos aan met het moordwapen; een mes van hem. Spoedig volgen er meer identieke moorden in de Catalaanse hoofdstad, waarbij telkens vrouwen uit de groep het loodje leggen. Mark denkt dat zijn vrouw achter de gruweldaden zit en deze hem in de schoenen wil schuiven, daar hij vreemdgaat met zijn secretaresse, die ook aanwezig is. De politie verdenkt Mark dan ook als eerste...
Behoorlijk ongeïnspireerde- en afgezaagde giallo die tevens veel weg heeft van een slasher; een subgenre van de horror waar ik over het algemeen niet kapot van ben. Het verhaal is simpelweg slecht. Dientengevolge weet de prent niet te boeien. Dit moet regisseur Umberto Lenzi ook hebben aangevoeld, want te pas en te onpas laten de dames hun tieten zien. De vrouwelijke rondingen worden echter al net zo futloos gebracht als de bulk van deze film. Slechts enkele moorden zijn visueel de moeite waard. De muziek van Bruno Nicolai is niet eens zo slecht, maar wordt hier op dusdanige manier misbruikt, dat er tevens auditief lichte irritatie bij mij optrad. De score past namelijk zelden bij de beelden. Een veelheid aan deuntjes is er bovendien niet, waardoor er wat dat betreft erg veel aan herhaling wordt gedaan.
Nb spoilers De moordenaar is niemand minder dan (tromgeroffel)... de secretaresse! Haar motief is te achterlijk voor woorden. Ooit verloor ze door een medische ingreep haar linkeroog. Hierdoor werd ze jaloers op jongedames met mooie blauwe ogen, zo erg zelfs dat deze vermoord moesten worden en dat hun linkeroog erbij verwijderd moest worden. Deze stupide motivatie levert in ieder geval nog een memorabel fragment op. De secretaresse verwijdert haar glazen oog, om deze te vervangen met de verse die ze zojuist scoorde.
