De eerste scène hakt er meteen goed in; letterlijk wel te verstaan. Een jong gastje is een puzzel in elkaar aan het zetten. Hij is goed in puzzelen, want de naakte vrouw die erop staat is reeds aardig zichtbaar. Maar dan betrapt zijn moeder hem en deze is niet gediend van de vieze puzzel. Ze gooit de puzzel door de kamer. Hierop pakt het zoontje een bijl en begint op zijn moeder in te hakken, waarna hij haar dode lichaam in stukken zaagt. Voor de politie hoeft hij enkel maar wat te huilen om zijn onschuld te bewijzen. Dat hij onder zijn moeders bloed zit wordt over het hoofd gezien.
 

 

De openingsscène is dus erg leuk en belooft een heerlijke pulpfilm. Ook meteen na de opening titles is het voor de gruwelliefhebbers smullen geblazen. Het is inmiddels veertig jaar later en een maniak met een kettingzaag zaagt het hoofd van een studente af. Uiteraard is het mannetje van vier decennia ervoor aan het werk. Maar de vraag is wie dat dan is. De verdenking valt in eerste instantie op de norse tuinier van de campus, die er inderdaad uitziet als een maniak, doch later blijkt dat hij het niet is. De politie staat voor een raadsel terwijl er steeds meer studentes op gruwelijke wijze doodgaan...
 

 

Cultklassieker van Spaanse bodem die zonder meer, al is het maar eens, het bekijken waard is. De voorgeschotelde gruweldaden zijn heerlijk wansmakelijk weergegeven, hetgeen de horrorfan zeker zal bekoren. Het achtergrondverhaaltje van de maniak is al even geinig: Van lichaamsdelen van verscheidene vrouwen is deze zieke geest bezig een puzzel in elkaar te zetten.

Voor de rest hoef je het niet te doen en is het simple slasher kost: Campus verwikkelingen, wat tieten en hier en daar een verdwaalde cultacteur. Op het einde wordt de moordenaar ontmaskerd en door zijn hoofd geschoten. Ook al vrij standaard, maar hierna heeft de film nog een laatste ´geintje´ in huis dat bijzonder aardig is.