Brüno

Hij is de enige komiek van wereldfaam die overal over straat kan lopen zonder te worden herkend. Iedereen kent namelijk Ali G. en Borat, maar weinigen weten hoe Sacha Baron Cohen er precies uitziet. Brüno is ongetwijfeld het volgende typetje dat beroemder zal worden dan zijn schepper.

Brüno is een übernicht (zoals hij het zelf uitdrukt), en de presentator van een Oostenrijks late night modeprogramma, Funkyzeit mit Brüno. Hij is beroemd in de Duitstalige wereld, maar wil beroemd worden in de hele wereld (de beroemdste Oostenrijker sinds Hitler), en dus reist hij stad en land af om zijn geluk te beproeven. In Hollywood tracht hij een filmster te worden, in het Midden Oosten probeert hij het conflict tussen Joden en Palestijnen op te lossen. En overal waar hij komt, sticht hij verwarring.

Net als Borat is Brüno een zogenaamde mockumentary, een mengeling van realiteit en fictie, en alles daar tussenin. Van sommige scènes merk je onmiddellijk dat ze in scène zijn gezet, sommige andere maken een authentieke indruk, vaak twijfel je. Het maakt allemaal deel uit van het spel. Sacha Baron Cohen blijft in de eerste plaats natuurlijk een komiek, en grappig is Brüno zeker, al moet je wel houden van het soort humor dat hier tentoon wordt gespreid.

Borat was een culturele ontdekkingsreis, en door in de huid van een onnozelaar te kruipen, kreeg Baron Cohen iets van een sympathieke loser. Het concept van Brüno is losser, en bovendien is het moeilijker om met het personage te sympathiseren. De nadruk ligt soms ook wat te veel op dildo’s, gebleekte anussen en seksueel getinte grofheid. Zo is er een scène in een hotel met twee aaneen geketende homo’s (Brüno en zijn maatje) die in de eerste plaats gewoon plat is: vrijwel ieder zinnig mens zou zich hebben gedragen als het hotelpersoneel, de scène heeft absoluut geen ‘meerwaarde’.

Baron Cohen scoort echter met enkel perfect getimede ‘kleinere’ grappen, zoals een gesprek met een zelfingenomen fotomodel, een bezoek aan een christelijke homogenezer en een hilarische scène op een luchthaven, waarin hij plots een Afrikaans adoptiekind van de loopband haalt (Madonna en Angelina hebben er ook een). Sommige momenten – de passage in het Midden Oosten (waar hij Hamas verwart met hummus) en langere scène die uitmondt in een homoseksueel kooigevecht – hebben iets angstaanjagends: je vraagt je af hoe Baron Cohen het heeft aangedurfd zijn controversiële humor op die plaatsen te brengen.

Niet iedereen was even blij met Brüno. Diverse homo-organisaties verweten Baron Cohen (heel voorspelbaar) het gebruik van stereotiepen, en ook Al Aqsa martelarenbrigade (ook heel voorspelbaar) was allerminst blij met het beeld dat van hen werd geschetst. 

Brüno is een film voor de liefhebbers. Wie van Baron Cohen houdt, zal in een deuk liggen, wie zijn humor niet zo kan pruimen, zal er niet door worden bekeerd. De humor is nog een graadje baldadiger dan in Borat, u bent dus gewaarschuwd.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Annie Hall (humor / drama : 8.5)
- Les Vacances de Monsieur Hulot (humor : 8.5)
- The Nutty Professor (humor : 8.5)
- La Grande Vadrouille (humor / oorlog : 8)
- Le Corniaud (humor : 8)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie humor eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10