Stiefbroer en -zus Kathryn en Sebastian behoren tot de elite van hun universiteit. Ze halen er vooral plezier uit om anderen voor hun karretje te spannen en te gebruiken voor hun seksueel genot. Er is echter ook een seksuele spanning tussen beiden, waarbij vooral Sebastian zijn stiefzus graag een keer zou nemen. Deze kans krijgt hij als Kathryn een weddenschap met hem aangaat. Het enige dat hij hoeft te doen is Annette, de preutse, maagdelijke dochter van de nieuwe directeur, in bed krijgen. Kathryn probeert ondertussen zelf nog het trauma te verwerken dat haar vriendje het heeft uitgemaakt. Dit doet ze door diens nieuwe vriendin te transformeren in de universiteitsslet.
 

Toen Cruel Intentions tien jaar geleden uitkwam was hij vrij populair binnen een deel van mijn vriendenkring. Als ik er nu opnieuw naar kijk snap ik eigenlijk niet meer waarom. Het lijkt me namelijk sterk dat het komt door het verhaal of acteerwerk. Waarschijnlijker is de verklaring dat een van de hoofdrollen wordt vertolkt door Sarah Michelle Gellar. Ach, en dat moet je smaak zijn zullen we maar zeggen.
 

Afijn, Cruel Intentions kent een uitermate vermakelijk eerste half uur. De incestueuze en cynische relatie tussen stiefbroer en -zus wordt weergegeven middels venijnige en spitsvondige dialogen, die regelmatig een glimlach op je gezicht zullen toveren. Dat de prestaties van Gellar en Ryan Phillippe hier zwaar onder de maat zijn, zij ze in deze fase van de film nog vergeven. Overigens is de normaliter behoorlijk acterende Reese Witherspoon hier ook het aanzien bijna niet waard.
 

Na dertig minuten is niet alleen de verrassing er een beetje af, ook begint zich dan langzaam een slijmerig liefdesverhaal te ontplooien dat de film geen goed doet. Het laatste kwartier had men zelfs beter helemaal kunnen schrappen, omdat het bijna pijn aan de ogen doet, zo slecht. Slechts de laatste plotwending doet nog herinneren aan de creativiteit van de beginscènes, maar dan is het helaas te laat om het geheel nog te redden.
 

Cruel Intentions kun je zien als een variant op Dangerous Liaisons. Die film uit 1988 weet zijn adaptatie echter op alle fronten te verslaan. En ja, ik ben me ervan bewust dat die film ook gebaseerd is op een eerder boek en toneelstuk. Mocht je in een verhaal als in de eerste alinea beschreven geïnteresseerd zijn, dan weet je dus welke rolprent je aan moet zetten. Concluderend, Cruel Intentions is zeker niet de slechtste film die je ooit zult zien en is voor de weinig ervaren kijker waarschijnlijk prima te verstouwen. Sowieso is hij honderden keren beter dan de rampzalig slechte vervolgen uit 2000 en 2004.