Een oude man moet door Zweden reizen met de auto om gepromoveerd te worden in het stadje Lund. De vriendin van zijn zoon gaat ook mee. Gedurende de reis realiseert hij zich dat hij eenzaam en kil is. Naar buiten toe gedraagt hij zich wel als een sociale man, maar iedereen die hem kent verafschuwt zijn hele wezen.
Gedurende deze reis, waar hij ook zijn geboortedorpje en moeder bezoekt en met allerlei mensen spreekt die meereizen in de auto, krijgt hij flashbacks en dromen waarin hij als soort van toeschouwer zichzelf en zijn handelen in het verleden bekijkt. Wakkergeschud, probeert hij zijn zoon te waarschuwen die dezelfde kilheid bezit.
Deze oude zwart/wit film is op een aantal manieren echt top. Je gaat als het ware helemaal meeleven met de oude man en zijn gedachtengangen. En ook wel medelijden opwekken, ondanks zijn asociale verleden. De film heeft ook een zeer goede opbouw en veel sfeer. En natuurlijk enorm veel moraal, zoals Ingmar Bergman dat betaamt!
