The Running ManIk heb Arnie altijd graag gemogen: hij kan niet acteren en spreekt geen Engels, maar hij bereikte de top in Hollywood en schopte het tot gouverneur van de staat Californië. Je moet het maar doen. In The Running Man is hij Ben Richards, helikopterpiloot bij een speciale eenheid van de nationale veiligheidspolitie. Het is het jaar 2019, de wereld is vervallen tot een totalitaire politiestaat en Ben Richards krijgt het commando te schieten op een groep weerloze demonstranten. Als hij weigert, wordt hij gearresteerd en geselecteerd voor de TV-show The Running Man, waarin ter dood veroordeelden worden opgejaagd door zwaarbewapende beroepsmoordenaars, genaamd Stalkers (een enkele keer ook hunters genoemd). De film is gebaseerd op een gelijknamige roman van Stephen King, geschreven onder het pseudoniem Richard Bachman. The Running Man is één van zijn zwartste en meest cynische romans. De hoofdpersoon is iemand die zwaar ziek is en financieel aan de grond zit. Hij doet uit wanhoop mee aan het programma, en zijn gedrag is niet altijd even voorbeeldig. In de verfilming van Paul Michael Glaser (Starsky of Hutch uit de oorspronkelijke TV-serie) zijn de scherpe kantjes netjes weggevijld. Arnie is een krachtfiguur, geen berooide verschoppeling, en hij is een edelmoedige, en geen twijfelachtige figuur. Arnie heeft natuurlijk een te vriendelijk imago om voor een dubbelzinnig personage door te gaan, en verder oogt hij niet kwetsbaar genoeg om voor opgejaagde te spelen. Het gevolg is dat de film nooit spannend wordt: je weet gewoon dat Arnie uiteindelijk zal overleven. Dat gezegd zijnde blijft The Running Man een vermakelijke film. De komiek Richard Dawson is erg leuk als de aalgladde TV host die de wreedheden aan elkaar praat, en de stalkers, de beroepsmoordenaars die de runners moeten zien te achterhalen, zijn stuk voor stuk kleurrijke figuren. Mijn favoriet is Dynamo, een elektrisch geladen operazanger met een witte onderbroek (mis die scène niet!). Arnie is eigenlijk verkeerd gecast, maar zijn dialogen met Conchita Alonso zijn vaak uiterst grappig: haar zogenaamde Spanglish is al even erg als Arnie’s Oostenrijkse Engels, je weet niet wat je hoort! De film is gemaakt in 1987, maar speelt zich af in 2019, en het is ook leuk om te zien welke ontwikkelingen de makers over het hoofd hebben gezien: laptops, breedbeeldtelevisies … het geeft de film soms een heerlijk ouderwets aanzien.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |