In de eerste Iron Man film konden we zien hoe Tony Stark een nieuw wapen heeft ontwikkeld, waarmee hij het Amerikaanse leger een grote dienst kon bewijzen. Een aantal jaar later blijkt hij met zijn onderneming Stark Industries zelfs een dusdanig doorontwikkeld wapen te hebben, dat er bijna wereldvrede is. Toch zijn er nog figuren in de wereld die niet blij zijn met de verdiensten van Stark. Zo wil het Amerikaanse leger het ijzeren superheldenpak zelf in handen hebben, zodat zij dit naar eigen inzicht in kan zetten.
 

Daarnaast is Hammer Industries, de grootste concurrent van Stark, bezig een eigen wapen te maken dat nog vele malen sterker moet zijn. Hammer heeft bovendien de hulp ingeroepen van de Russische geleerde Ivan Vanko, die nog een appeltje met Tony Stark heeft te schillen. Gelukkig werkt niet iedereen tegen hem; de hulp komt echter uit onverwachte hoek. Nick Fury en Natasha Romanoff uit de in 2012 te verschijnen film The Avengers, worden hier reeds geïntroduceerd en helpen Stark om orde op zaken te stellen.
 

De eerste Iron Man film typeerde ik eerder als een doeltreffende, doch eenvoudige actiefilm, waar an sich weinig op aan te merken is. Dit vervolg kan grotendeels met dezelfde bewoordingen gekenmerkt worden. Alle sterke elementen uit deeltje één zijn hier immers ook hier aanwezig. Meest in het oog springende hiervan is Robert Downey Jr. die opnieuw de rol van narcistische Tony Stark speelt. Naast hem staat een cast waar je u tegen zegt: Ik tel niet minder dan zes topacteurs en -actrices en ook nog een flink aantal uit het b-segment. Van hen wil ik Gwyneth Paltrow -die niet tot mijn favoriete actrices behoord- een compliment geven. Zij weet goed tegenwicht te bieden tegen Downey Jr. en is hiermee verantwoordelijk voor een groot deel van de humor van deze film.
 

Naast een aantal andere positieve punten, die ik hier voor het gemak oversla, maar waarvan ik de special effects nog even specifiek aanstip, mag Iron Man 2 zich binnen zijn genre toch niet tot de top rekenen. Dat komt doordat het verhaal aan de karige kant is. Er is een aantal losse flarden van gebeurtenissen, die aan elkaar zijn geplakt rondom een aantal actiescènes. Deze zijn niet allen van eenzelfde niveau. Integendeel, zo nu en dan snak je naar meer actie. Zo is het eindgevecht slechts van korte duur en bovendien weinig inspirerend. Dat is een heel verschil met de achtervolging op het formule 1 circuit van Monaco aan het begin van de film, die niet minder dan spectaculair te noemen is.
 

Over Iron Man 2 heb ik gemengde gevoelens. Ik heb me geen moment verveeld en tijdens het kijken ook nauwelijks lopen storen aan hiaten in het verhaal of het gebrek aan actie. Bij het schrijven van deze recensie herinner ik me echter een aantal zwakke punten en blijken de goede scènes geen blijvende indruk te hebben gemaakt. Een voldoende voor deze film is ondanks mijn kritiek echter niet meer dan terecht. Het is te hopen dat een vervolg weer wat inspiratievoller is.