McQ speelt zich af in Seattle, tegenwoordig erg populair bij filmmakers, maar toen nog een vrij onbekende locatie. Wayne is een politieman die wordt opgeschrikt uit zijn voorbereidingen op zijn pensioen als zijn partner wordt vermoord, blijkbaar door een psychopaat die het speciaal op politiemensen heeft voorzien. Als zijn chef hem wegens belangenvermenging van de zaak wil halen, neemt hij ontslag om de moord – in ware Dirty Harry stijl – in zijn vrije tijd te onderzoeken. Via zijn connecties in het milieu komt McQ een in ingewikkelde corruptiezaak op het spoor, die leidt tot de conclusie dat de moordenaar in politiekringen moet worden gezocht …
In het midden van de jaren zeventig had de politiefilm de western definitief verdrongen als belangrijkste actiegenre. Iedereen maakte zulke films in die tijd: Clint Eastwood, Charles Bronson, Steve McQueen, Gene Hackman … zelfs Frank Sinatra droeg zijn steentje bij in twee films rond privédetective Tony Rome. Vrijwel al deze films hebben hun sporen nagelaten. McQ woont op een boot (net als Tony Rome), hij schiet eerst en stelt dan vragen (zoals Dirty Harry), en hij raakt voortdurend verzeild in achtervolgingen met snelle wagens (zoals Steve McQueen in Bullitt of Gene Hackman in The French Connection).
McQ is, anders gezegd, een doorslagje van andere - vaak betere – films. Wayne wilde per se een politiefilm maken, maar voelde zich niet erg op zijn gemak in de nieuwe omgeving. Met 67 is hij ook te oud voor zijn rol (en het haarstukje helpt zeker niet) maar het script – hoewel niet erg origineel - speelt een handig spelletje rond de aloude vraag wie de dader is. Bovendien wordt Duke goed omgeven, met name Al Lettieri (als drugskoning) en Colleen Dewhurst (als cocaïnehoertje) excelleren. McQ is allesbehalve groots, maar voor wie geen al te grote hekel heeft aan John Wayne (hij was in bepaalde kringen niet populair) is het toch een aardige tijdpassering; de actiescènes zijn hard en bekwaam in beeld gebracht (de actervolgingsscènes werden geënsceneerd door Hal Needham) en de soundtrack van Elmer Bernstein klinkt lekker, en past goed bij de sfeer.
