Jim Kelly probeert Bruce Lee na te doen in deze blaxploitation film van Robert Clouse. Het is niet zo verwonderlijk, daar de regisseur een jaar eerder de vechtklassieker Enter the Dragon draaide. In die film fungeerde Jim Kelly ook. Hoewel de man het er niet slecht vanaf brengt als hoofdrolspeler kan de overige personele inbreng slechts mondjesmaat overtuigen.

De plot mag eigenlijk geen naam hebben. Hierin wenst de donkere karate-held niet in te gaan op een lucratief aanbod om de mafia te confronteren, maar als zijn sensei wordt omgebracht rest hem niets anders dan wraak. Bij zijn missie wordt hij uiteraard geholpen door een of andere chick, in dit geval de dochter van de zwarte sensei, En ook zij kan enorm reet trappen; handig.

Er is een aardige hoeveelheid grappig bedoelde scènes, doch het lachen is voorbehouden aan fragmenten beduidend minder in aantal. De vechtscènes zijn in beginsel aardig, maar blijken zeer vaak telkens dezelfde choreografie te omvatten. Ik vermoed hierbij, bijvoorbeeld, dat deze film minimaal in de Top 3 films aller tijden staat als het om het record aantal 'Mensen vliegen door een ruit' gaat.

Gasten door een ruit gemept zien worden is best geinig, maar als dat zo ongeveer het beste idee is, is het creatief gezien niet al te goed. Hieraan kan Jim Kelly niet veel doen. Hij doet een aantal aardige trappen die een gast met een bierbuik niet zou kunnen. Vandaar wellicht dat de titelheld ineens weg moet zonder de tijd om een shirt aan te trekken. Een shirtloze auto achtervolging is de consequentie. Een brother helpt nog even handje door verf te gooien op de voorruit van de blanke achtervolgers, maar helaas... ze hebben ruitenwissers.

De verstrooiing was er op zich enigszins Jim Kelly betoont zich een zeer acceptabele actieheld. Hij laat zien niet vies te zijn van de Oosterse impact, om het zo maar eens te verwoorden. De Japanse vlag wappert dan ook trots in de Afro-Amerikaanse dojo. Het vreselijke strandnummertje, waarin de zwarte tortelduifjes de gitaar van een blanke dikzak kapot maken, is daarentegen zowat het grootste minpunt van de prent. Het duurt daarenboven veel te lang om niet voor puntenaftrek te zorgen.

Het betreft hier reeds een veel te lang verhaal, dus ik zal het nu maar kort maken. Je kan gerust zonder deze film. Aan de andere kant zul je je echter evenmin een buil aan vallen als je de prent wél aanschouwt. Er is genoeg actie zodat je je niet verveelt. De actie wordt bovendien gemiddeld weergegeven; slecht is het dus niet. Wil je echter iets dat de middelmaat ontstijgt, dan ben je hier aan het verkeerde adres.