Flickan som lekte med Elden (Millennium 2)

Op één avond worden twee journalisten van het weekblad Millennium vermoord: beiden waren juist bij het blad begonnen, en werkten aan een artikel over de internationale vrouwenhandel. De oplossing voor het raadsel lijkt daarom voor de hand te liggen, maar dan blijkt er een derde slachtoffer te zijn: Nils Bjurman, de voogd van Lisbeth Salander. De moorden op de twee journalisten werden gepleegd met een revolver die op naam stond van Bjurman, en de vingerafdrukken op het wapen blijken toe te behoren aan … juist, Salander.

Ook deel twee heeft een plot die draait om het drieluik S,S en S: Seks, Sentiment en Sociaal commentaar. Er zijn wrede, op geld beluste mannen die vrouwen misbruiken, er is Mikael Blomkvist, het linkse geweten van de natie, en er is Lisbeth Salander, de zwarte engel der wrake die in naam van alle vrouwen het mansvolk een koekje van eigen deeg geeft. Dat is natuurlijk een winnende formule: van seks houden we allemaal, het grote publiek houdt van sentiment, en critici houden van sociaal commentaar. Helaas ontbreekt de vierde, noodzakelijke S: die van Subtiliteit.

Net als Deel 1 komt dit tweede deel maar moeilijk op gang. De nieuwe regisseur Daniel Alfredson probeert de kijker bij de les te houden met een lange (en bijna pornografische) lesbische vrijscène, maar eigenlijk zijn de eerste veertig minuten tamelijk overbodig: alles had in een kleine tien minuten kunnen worden afgewerkt. Maar het moet gezegd: nadat de eerste moorden gepleegd zijn, houdt Alfredson er de vaart goed in. Het scenario is nogal vaag, maar je hupt van de ene naar de andere onthulling, en voor je het weet zit je ergens achteraan in de film. Het is wel vreemd dat een aantal zaken blijven liggen. Met name het hele gedoe rond de vrouwenhandel en de preciese rol van enkele geheime diensten daarbij, blijft onopgehelderd. Maar ja, het is een trilogie, en er moet wat overblijven voor deel drie, nietwaar?

Omdat Salander ditmaal verdachte is, hebben zij en Blomkvist weinig scènes gemeen. Blomkvist sukkelt wat achte Salander aan, de kruimels oprapend die zij als een soort Klein Duimpje voor hem heeft achtergelaten. Salander doet alles, ze raast in wilde vaart door de film, op hoge hakken, in een gestolen auto, of op de motor van een Hell’s Angel die ze in elkaar heeft geramd (ze blijkt plots ook te kunnen kickboksen!). De plot draait ook volkomen rond haar, en dat is tevens het zwakste punt van het hele verhaal: Salander is hoofdverdachte in een moordmysterie, het is bekend dat zij een psychiatrisch verleden heeft, maar niemand bij de politie (of Millennium) komt op het idee om dat psychiatrische verleden eens nader te onderzoeken. De reden hiervoor is zonneklaar: had men dit wel gedaan, dan had men het juiste spoor binnen een paar minuten te pakken gehad.

Deel 2 kent een wat vlotter verloop dan Deel 1, maar is (nog) ongeloofwaardiger en bovendien beginnen de ontwikkelingen een wel erg hoog soapopera-gehalte te krijgen (de serie is vooral populair bij vrouwen). De grootste troef is Noomi Rapace als Salander. Ze is uitstekend in de rol gegroeid van de getatoeeerde kruising tussen Pipi Langkous en Vrouw Holle (Tussen twee haakjes: het schijnt dat Stieg Larsson haar werkelijk op het personage Pipi Langkous heeft gebaseerd!). Oh ja, en voor ik het vergeet: de familienaam van de actrice die voor Salander speelt, Rapace, betekent in het Frans roofvogel.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- La Femme Infidèle (The Unfaithful Wife) (thriller / drama : 8)
- Que la bête meure (thriller / drama : 8)
- Desu nôto (Death Note) (thriller / fantasy : 7.5)
- Obsession (thriller / romantiek : 7.5)
- Schemer (thriller : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie thriller eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10