After Life

Anna is een jonge lerares aan een basisschool. Haar relatie met de advocaat Paul heeft duidelijk betere tijden gekend. Als Paul haar tijdens een etentje vertelt dat hij gaat verhuizen, denkt Anna dat hij haar de bons geeft en staat ze boos op. Ze springt in haar auto en … het is niet duidelijk wat er dan precies gebeurt. Als ze wakker wordt kijkt ze in het gezicht van Liam Neeson, en ontspint zich het volgende gesprek:

“Waar ben ik?”

“In het lijkenhuis”

“Wat doe ik hier,”

“Je bent dood”

De door Neeson gespeelde man, Deacon, is de eigenaar (en enige medewerker) van een uitvaartdienst, en volgens hem zijn de doden allemaal hetzelfde: ze geloven niet dat ze dood zijn.  Deacon zegt dat hij een van de weinige mensen is die kan communiceren met de halfdoden: mensen die reeds gestorven zijn, maar nog geen afscheid hebben genomen van het leven. Hij is er om ze helpen bij het zetten van die laatste, zeer definitieve stap. Anna gelooft hem niet en probeert uit alle macht uit het lijkenhuis te ontsnappen. Eén van haar leerlingen, de zonderlinge Jack, hangt vaak rond in de omgeving van het lijkenhuis, en vangt een glimp op van Anna. Hij neemt contact op met Paul, die hem eerst niet gelooft, maar daarna op onderzoek uitgaat.

het script van After Life probeert spanning op te bouwen door ons als kijkers in het raadsel te betrekken: is Anna echt dood? Is Deacon wellicht een psychopaat die zijn slachtoffers kwelt door ze te vertellen dat ze dood zijn? Dit lukt tot op zekere hoogte, mede door het goede acteerwerk van Christina Ricci en Liam Neeson. Het helpt ook dat Ricci de helft van de tijd naakt rondloopt (ze heeft een poppenkopje, maar mag er voor het overige zijn).

After Life is geen slechte film.  Het onderwerp (de fase tussen leven en dood) is wel vaker belicht, maar de invalshoek is redelijk origineel. Het probleem is dat de productiemaatschappij deze debuufilm van regisseur Agnieszka Wojtowicz-Vosloo als een horrorproductie tracht te verkopen, waardoor valse verwachtingen worden gewekt. After Life doet een beetje denken aan The Sixth Sense, maar Wojtovitz-Vosloo, die ook het scenario schreef, had duidelijk een meer ingehouden, psychologische thriller voor ogen, waarin de gemoedstoestand van het hoofdpersonage (ben ik dood, ben ik gek, of geen van beide?) belangrijker is dan pure horror. De film telt daardoor slechts een beperkt aantal schrikmomenten, en echt spannend wordt het pas in het laatste halfuur.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- La Femme Infidèle (The Unfaithful Wife) (thriller / drama : 8)
- Que la bête meure (thriller / drama : 8)
- Mannen på Balkongen (The Man on the Balcony) (thriller / drama : 7.5)
- Le Boucher (thriller / drama : 7.5)
- Klute (thriller / drama : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie thriller eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie drama eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10