La Battaglia d'Inghilterra (Eagles over London)

In tegenstelling tot de meeste Italiaanse oorlogsfilms, is dit een grootschalige productie. De film vertelt een verhaal over spionage en heldenmoed tegen de achtergrond van een reeks historische gebeurtenissen. De handeling begint met de befaamde evacuatie van de Britse troepen vanuit Duinkerken, en leidt via de Blitz, met de hevige Duitse bombardementen op London, naar de luchtslag om Groot-Brittanië, de zogenaamde Battle of Britain.

1940. Door een reeks nederlagen van de geallieerden, raken de Britse troepen afgesneden van de hun bondgenoten. Uiteindelijk worden ze ingesloten op het strand van Duinkerken, waar ze voortdurend door de Duitse Luftwaffe worden bestookt.  Een massale slachting dreigt, maar via één van de grootste huzarenstukjes uit de oorlog, worden de Britten geëvacueerd, vaak in sloepen. Bij de operatie hebben Duitse spionnen echter de plaats ingenomen van Britse officieren, en vanuit een Britse legerbasis voorzien zij de Luftwaffe van nuttige informatie. Een Britse officier is hen echter op het spoor en weet aan de vooravond van de Luchtslag om Engeland een catastrofe te voorkomen.

De film werd opgezet als antwoord op de Britse superproductie The Battle of Britain. Om de Britten voor te zijn, werden diverse regisseurs aangesteld, waarbij Castellari was voorzien als actieregisseur. De producers vroegen hem gebruik te maken van split screen, een op dat moment erg populaire techniek, en de proefopnamen die Castellari voorlegde waren zo goed, dat hem de hele film werd aangeboden. Castellari kreeg ook een uitstekende cast tot zijn beschikking, maar let wel: dit is een Italiaans-Spaans-Franse productie, er zit dus geen enkele Brit of Duitser in de cast. Veel gezichten zijn bekend uit andere genrefilms zoals spaghettiwesterns. Fans van dat genre zal het plezier doen dat Eduardo Fajardo (Major Jackson uit Django) een Nazi-officier speelt.

De film doet weinig onder voor The Battle of Britain, en weet de Britse productie in sommige opzichten zelfs naar de kroon te steken. Het is een van de favoriete films van Quentin Tarantino. De split screen techniek wordt op voortreffelijke wijze toegepast, waarbij filmopnamen op handige manier worden aangevuld met archiefbeelden. De groots opgezette actiescènes zijn indrukwekkend, met name de scènes op de stranden van Duinkerken. Het spionageverhaal wordt vaardig uitgewerkt, maar je merkt dat Castellari voor zulke zaken minder belangstelling had. Sommige spelscènes komen daardoor wat houterig over en de bonte mengeling van accenten werkt soms verwarrend. De meeste Europese acteurs werden gedubd, waarbij hun rollen door Britse voice actors werden ingesproken, maar Stafford en Johnson deden zelf hun dialogen, waarbij vooral het Amerikaanse accent van Johnson raar overkomt.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- The Dirty Dozen (oorlog / actie : 8)
- The Guns of Navarone (oorlog / avontuur : 8)
- The Bridge on the River Kwai (oorlog : 8)
- Where Eagles Dare (oorlog / actie : 7.5)
- Pohwasogeuro (71 Into the Fire) (oorlog / drama : 7.5)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie oorlog eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10