Zoals het een beetje Italiaanse regisseur betaamt, draaide Umberto Lenzi zijn handen niet om voor een kannibalenfilm. Zijn Cannibal Ferox is daarvan de bekendste, maar de man deed het al eerder met het semi-romantische Il paese del sesso selvaggio en het effectievere Mangiati Vivi!, beide met Ivan Rassimov.

De opzet bij een kannibalenfilm is vaak dezelfde: Een blanke vrouw moet worden gered uit een jungle waar een primitieve kannibalenstaam woont. Zo ook hier. Toegegeven, het is weinig origineel, maar het verhaaltje eromheen is wel aardig. Een gestoorde sekteleider, waarschijnlijk gebaseerd op reli-gek Jim Jones, verhuist met zijn volgelingen naar een gebied waar de buren kannibalen zijn. De man is een megalomane perverseling die zijn sekte tirraniseert. Ontsnappen aan de elllende is evenmin fijn, want dan wordt je opgevreten. Da's wel leuk, toch?
 

 

Robert Kerman (o.a. Cannibal Ferox en Cannibal Holocaust) speelt de huurling die een gehersenspoelde vrouw moet redden. Ivan Rassimov doet het niet overdienstelijk als gestoorde sekteleider.

De film bevat genoeg onplezierigheden die er bij de liefhebber als pap zullen ingaan. Naast de kunstmatige beelden van mensconsumptie valt er wat af te huiveren als het gaat om dieren die (echt) worden afgeslacht; een verplicht nummer zo lijkt het, voor Italiaanse kannibalenfilms. Over een gebrek aan seksueel geweld valt niet te klagen.

Er wordt niets tentoongespreid dat ik in vergelijkbare films nog niet heb aanschouwd, maar wat betreft ´entertainment value´ scoort deze wansmakelijke film een voldoende.