De zonen van Chief Brody zijn volwassen geworden. Ze zijn verhuisd naar Florida en werken in het gloednieuwe themapark SeaWorld. Waar de familie Brody is, daar is Jaws, dus al snel sluipt een witte haai naar binnen. Het blijkt een jonkie te zijn, en de leiding van Sea World ziet meteen commerciële mogelijkheden: er zijn veel themaparken, maar weinige bezitten een witte haai. Het jonkie sterft echter binnen de kortste keren, maar dan blijkt dat hij niet de enige te zijn geweest die naar binnen glipte, zijn moeder is er ook …
Dit derde deel moet het doen zonder een van de acteurs uit de oorspronkelijke film (voor deel vier kwam Lorraine Gary weer opdagen). Randy Quaid is de grootste naam in de cast die verder bestaat uit nobele onbekenden en acteurs van het tweede plan zoals Louis Gasset Jr, die voor zijn hopeloze bijrol een nominatie voor een raspberrie (de anti-Oscar) overhield. De film verzamelde nog vier andere nominaties, slechtste film, slechtste regisseur, slechtste scenario en slechtste nieuwkomer. Die laatste nominatie was een gedeelde voor Cindy en Sandy, de twee krijsende dolfijnen.
Daar valt eigenlijk weinig aan toe te voegen. De film werd in de bioscoop vertoond in 3-D en volgens getuigen waren de effecten zeer overtuigend. In 2-D zien ze er (zoals gewoonlijk) wat vreemd uit, maar je kunt je voorstellen dat sommige indruk hebben gemaakt. De scene waarin de haai door een glazen wand van het onderwaterparadijs breekt, moet in 3-D bepaald angstaanjagend zijn geweest. Okay, goede effecten dus, voor het overige is alles prut, prut en nog eens prut.
