Two Fisted Law: Het had zomaar de titel kunnen zijn van een pornofilm over een advocate die zich graag laat vuistneuken. In twee gaten. Tegelijkertijd. Zulks is daarentegen niet het geval; u kunt nu afhaken.

Wat we hier hebben is 'daredevil' Tim McCoy in een stokoude b-western. Je moet er maar zin in hebben. Dat had ik niet echt, maar op Franse hotelkamers mag je niet roken. Bovendien zit je er opgescheept met Franstalige televisie: Verschrikkelijk. Dan maar een westernvehikel uit vervlogen tijden kijken.

Tim McCoy speelt weer eens een kerel die Tim heet. Tim Clark deze keer, dat dan weer wel. Wat niet anders is is het feit dat Tim wederom een rechtschapen revolverheld speelt die onrecht wordt aangedaan. In dit geval wordt 's mans ranch afgenomen en leeft hij een paar jaar als zwerver. Als echter tevens de ranch van een jongedame wordt afgepakt verschijnt Tim weeer ten tonele, uiteraard om de boel recht te zetten.

De versnelde actie is nogal lachwekkend. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat mensen, ook al schrijven we 1932, het te pruimen vonden. Het houterige acteerwerk is ook al niet om over naar huis te schrijven. Vreselijk oubollig is een goede manier om deze oater te typeren.

Tja, wat moet je hiermee? En dan bedoel ik zowel deze recensie als de prent in casu. Een retorische vraag, daar je het antwoord al weet. Beiden zijn slecht op een knullige manier, al zal deze filmbespreking over een eeuw niet meer gelezen worden. Dit terwijl er wel gekken zijn die op zoek zijn naar naar dit soort onooglijke zwartwit films. Al is het maar om de Amerikaanse legende John Wayne in een apathische bijrol te zien. Wayne speelt trouwens Duke. Ach, waarom ook niet.

Two Fisted Law heb ik niet eens afgekeken. De armzalige Franse internetverbinding vloog er namelijk uit. Het einde heb ik er maar bij gefantaseerd: En toen verscheen er een advocate ten tonele... Meh, ik ga maar weer eens de vrieskou opzoeken om een peuk op te steken. Kronenbourgje erbij. Au revoir!