ImmortalsTarsem Singh. Als u hem niet kent van TheCell of The Fall, dan kent u hem wellicht van de clip die hij maakte voor R.E.M. ‘Losing my Religion’. Voor Immortals werkte hij samen met het productieteam van 300. Wat hem voor ogen stond, was een actiefilm over de wereld van de Griekse mythologie, gefilmd in de stijl van de Renaissance. Pardon? Dat wil zeggen: In de stijl van beroemde schilders als Caravaggio en Michelangelo. Ooit, zo wordt ons verteld, dachten de goden dat ze onsterfelijk waren, maar toen ontdekten ze dat ze elkaar konden doden. Een vreselijke oorlog was het gevolg. De Helleense Goden wonnen, de verliezers, de Titanen, slijten sindsdien hun dagen in gevangenschap, maar ze zinnen natuurlijk op wraak. De Oosterse Koning Hyperion is Griekenland binnengevallen, op zoek naar de Boog van Epirus, die hem absolute macht kan schenken. De Goden mogen niet rechtsreeks ingrijpen, maar Zeus, de oppergod, heeft een jongeman, Theseus, stiekem opgeleid tot een machtige krijger. Theseus trekt de aandacht van Phaedra, een maagdelijke priesteres die in de toekomst kan kijken. Ze voorziet een grote toekomst voor de jongeling. Singh heeft geen bestaande mythe verfilmd, maar hier en daar elementen uit de Griekse mythologie geplukt, en daar zelf een verhaal rond geweven. Classici zullen weer het nodige hebben aan te merken. Het gaat Singh echter vooral om het uiterlijke vertoon. Wie Caravaggio kent, weet dat de man een tamelijk gruwelijke fantasie had. Singh kijkt ook niet op een afgehakte ledemaat of verbijzeld hoofd meer of minder. Uiteindelijk worden de Titanen bevrijd, en mondt de zaak uit in een massale hakpartij. Intussen leren we ook hoe een sterilisatie in zijn werk ging in die dagen. Ik kan u zeggen, daar kwam geen chirurg aan te pas. Immortals is visueel indrukwekkend, maar op een wijze waarop veel actiefilms vandaag de dag indrukwekkend zijn: het oogt allemaal erg digitaal en afstandelijk. We denken soms inderdaad aan Caravaggio en Michelangelo (de slotscène lijkt op de plafondschilderingen in de Sixtijnse Kapel, ook de Piëta komt om de hoek kijken, zie foto links). Cavill is niet slecht als de onverwoestbare Theseus, maar de aandacht gaat toch vooral uit naar de adembenemende Freida Pinto als Phaedra en Mickey Rourke als Koning Hyperion. Rourke speelt de bruut als een vulgaire, rochelende vetzak, en dat werk prima. Op die manier wordt hij wel de meest ‘menselijke’ figuur uit de hele film, en dat heeft weer een vreemd effect.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |