Le Cochon de Gaza (When Pigs Have Wings)Een komedie over het Israëlisch-Palestijnse conflict, kan dat? Waarom niet. De Palestijnse visser Jaafar gooit zijn netten niet alleen uit om vis te vangen. Je weet namelijk nooit wat die rijke Israëliers in zee gooien. Zo lopen veel van zijn vrienden rond op door de Israëliers afgedankte schoenen. Hij zelf ook, alleen krijgt hij de juiste maat maar niet opgevist. Op een dag krijgt hij de schrik van zijn leven: als hij zijn netten ophaalt, vist hij een varken op. Niet zomaar en varken, maar een exotisch varken uit het verre Vietnam. Wat moet een Palestijn met zo’n onrein dier? Je kunt het zelfs niet aan de Joden verkopen, want voor hen is een varken ook onrein, dus vraagt Jaafar aan zijn vriend of hij diens automatische wapen mag lenen. Maar ja, Jafaar heeft sinds de oorlog van 1967 niet meer geschoten en raakt dus alles, behalve het varken. En dan vertelt zijn vriend hem iets raars: de Joden vinden varkens onrein, maar fokken wel degelijk met ze. Er zit namelijk geld in varkens, en als ergens geldt in zit, weten Joden het er wel uit te halen. Jafaar zoekt contact met de Russische immigrante Yelena, met wie hij door een hek rondom een kolonie onderhandelt. Yelena wil aanvankelijk alleen het sperma van het dier, maar als de kunstmatige insiminatie mislukt, vraagt ze Jafaar of ze het varken dagelijks een tijdje kan lenen … Le Cochon de Gaza is een Frans-Belgisch-Duitse coproductie die is opgenomen op Malta (iets wat je nauwelijks merkt, Gaza ziet er uit als op televisie). De film zit vol rake observaties over de tegenstellingen (en overeenkomsten!) tussen Palestijnen en Joden. Zo moet het varken sokken dragen omdat een onrein dier de heilige Palestijnse en Israëlische grond niet mag raken. De humor is vaak uitbundig, dicht tegen slapstick aan (regisseur Estibal noemt Chaplin als zijn grootste voorbeeld). In het laatse halfuur neemt de film echter een dramatische wending: als Jaafar wordt aangehouden door een verzetsbeweging, die heeft ontdekt dat hij met de Joden handelt, kan hij slechts één geschikte smoes bedenken: Hij zegt dat hij een aanslag voorbereidt, het varken en hij zijn toekomstige zelfmoordterroristen. De groep wil dat hij het plan uitvoert … Door deze wending is het laatste halfuur zowaar spannend. Je vraagt je verbijsterd af hoe Jafaar zich uit deze netelige positie gaat redden. heeft een bijna surrealistisch staartje dat wat zoetelijk aandoet, maar de vredesboodschap lijkt gemeend dus een echt bezwaar is dat niet. Het spel van met name Sasson Gabai (een in Israël opgegroeide Irakees) is innemend en ook Gassan Abbas (als zijn vriend) is erg goed. Het varken wordt gespeeld twee verschillende varkens, die nogal sterk in grootte verschillen en waarvan er één duidelijk een zeug is (artiestennaam: Charlotte). * Interview met regisseur Estibal (in het Frans): http://www.evene.fr/cinema/actualite/interview-sylvain-estibal-le-cochon-de-gaza-3432.php
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
