The BroodZoals wel meer films van de Canadese regisseur David Cronenberg, werd The Brood aanvankelijk slecht ontvangen. Hoewel de film inmiddels zijn publiek heeft gevonden, blijven velen hem zien als tamelijk smakeloos vanwege een scene waarin een vrouw haar eigen nageboorte opeet. The Brood vertelt het verhaal van een jonge vader (Hindle) die probeert om zijn dochter weg te houden bij haar moeder, die in behandeling is bij de merkwaardige psychotherapeut Raglan (Reed). Vader en dochter worden steeds sterker belaagd, en om hen heen worden raadselachtige moorden gepleegd. De daders zijn ogenschijnlijk kleine kinderen, die hun slachtoffers doodslaan met hamers. Het spoor voert naar de kliniek van Raglan … De film in een slow starter, maar als de kleine killertjes met hun klophamertjes beginnen te zwaaien, volgen er een paar schrikmomenten om U tegen te zeggen. Je hoeft Cronenberg op dat punt niets te leren, maar het onderwerp is uiteindelijk te vergezocht om de spanning tot aan het (wrange) slot vast te houden. Het is en blijft horror van meer dan behoorlijk niveau, maar je kunt de gekte te ver doorvoeren, en Cronenberg heeft daar helaas een handje van. Het idee achter The Brood is een (verzonnen) verschijnsel dat ‘psychoplasmics’ wordt genoemd, het idee dat traumatische ervaringen fysieke veranderingen in organismen bewerkstelligen, die zelfs gevolgen hebben voor iemands nageslacht. Niettemin is Samantha Eggar zeer overtuigend als de gekwelde moeder. Oliver Reed is echter miscast als therapeut.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |