Ik heb er recentelijk een soort traditie van gemaakt 's zondags komische spaghetti westerns te kijken. De stapel films die ik nog plande te kijken in dit genre is namelijk enorm. Hier komt bij dat dit soort dom vermaak bij uitstek geschikt blijkt om te kijken met een houten kop van de versnaperde alcohol de nacht ervoor. En wat is er nou mooier op de dag des heres dan het bekijken van een film waarin niemand sterft door kogels? De vraag stellen is hem beantwoorden, me dunkt.

Now They Call Him Sacramento is zo een comedy spaghetti western. Het is vergeleken met de eerste Providenza film, die ik vorige zondag aanschouwde, een niet al te goede film. Maar de prent is nog steeds oke genoeg en valt zeker wat te lachen. Wat mij betreft is de whisky scène in het begin het grappigst, maar ook het gekloot van Sacramento met zijn paard wist een glimlach op mijn gezicht te veroorzaken.

Regisseur Alfonso Balcázar was meer bedreven in het draaien van serieuzere westerns, maar weet desondanks voor vertier te zorgen met deze onschuldige cowboyfilm. Origineel is deze film, gegoten in de Trinity mal zeer zeker niet. We zien Michael Forest in de Terence Hill rol en Feranndo Bilbao doet Bud Spencer na. Ook is er ruimte voor een ouwe lul genaamd Tequila die de onbetrouwbare, doch vermakelijke vader speelt. Het zijn drie onooglijke zwervers, de protagonisten in deze film. Gelukkig valt er met Malisa Longo van wat moois te genieten.

De film is tamelijk repetitief van karakter en bevat niet veel inventiviteit. Het is het type goedgemutst vermaak waarin het gewelddadigste element de welbekende, infantiele, knokpartij is. En hiervan zijn er meer dan genoeg. Het einde is volledig over de top. Hierin wordt met behulp van dynamiet het armzalige westernstadje waar de prent is opgenomen volledig verwoest; niet heel erg grappig, maar het deed me wel grinniken.