Bikerfilmpje van Herschell Gordon Lewis die bjjna net zo saai is als dat ´ie slecht is. Er is nauwelijks een plot, een gegeven dat leidt tot de meest slaapverwekkende opvulling die je je kunt voorstellen. Zo zien we personages rondlopen en rondrijden zonder enig doel, behoudens het vullen van de speelduur. Dit valt extra op wanneer je de film 32 maal de originele snelheid afspeelt en de teller in de gaten houdt. Goh, zijn we al weer 5 minuten verder, zonder dat er iets gebeurd is? Ondertussen worden we getrakteerd op abominabel acteeerwerk. Slechts Christie Wagner doet het oke.

She-Devils on Wheels kun je exploitation noemen, maar de materie wordt op infantiele wijze uitgebuit. Met name de zogenaamde 'ruige orgieën' waarmee de hoes adverteert zijn te lachwekkend voor woorden. Met de kleren aan wordt er gerollebold. Deze scènes duren ontzettend lang en vervelen als de pest. Maar eigenlijk kun je dat van de rest van de film ook wel zeggen.

Aan bloot wordt niet gedaan. Wat geweld betreft had het, behoudens een paar wel geslaagde scènes, ook wel wat grafischer gemogen. Vooral daar de prent voor de rest niets te bieden heeft. Knullig: Nadat de dames een aantal kerels in elkaar mept volgt de suggestie dat er over hen heen wordt gepist. De vrouwen laten de broek zakken en er wordt gesneden naar een shot van een douche. Aiaiai.

De vrouwelijke motorbende die centraal staat weet erg weinig te vermaken. Het terroriseren van de plaatselijke bevolking, alsook de vechtpartijen waarin de bende belandt wekken enkel hoongelach. Het is ook allemaal zo armetierig opgezet. En van de dialogen kreeg ik jeuk.

De film heeft, zoals gezegd, een paar momenten die wel aardig zijn. Zo wordt er een kerel tot bloedens toe achter een motor gesleept. De beste scène is er een waarbij de dames ijzerdraad over een weg spannen en hiermee een rivaliserend bendelid onthoofden; ook al slecht gedaan, maar dit fragment is tenminste nog geinig te noemen. Dat kun je met de beste wil van de wereld onmogelijk zeggen van de rest van dit misbaksel.