De film die ik hoopte te zien met Ultrá begon pas na dik vijf kwartier: Een veldslag in Turijn tussen de rivaliserende hooligans van respectievelijk A.S. Roma en het thuis spelende Juventus vindt dan plaats. Deze matpartij is behoorlijk te pruimen, vandaar dat de film niet een één krijgt. Voordat deze hooligantaferelen echter een feit zijn, moest ik me door een welhaast homo-erotische baggerfilm worstelen waarin de hooligans van A.S. Roma vooral worden afgeschilderd als puberale huilebalken die elkaar sterke verhalen vertellen. Er is ook nog ruimte voor een sub-plot dat al een miljoen keer eerder gedaan is: Een gast komt uit de gevangenis en ontdekt dat zijn beste vriend zijn vriendin aan het naaien is. De kijker wordt hiernaast uitentreuren verveeld met sociale achtergronden en clichématige broederschap-taferelen, zaken waarvoor je een hooliganfilm uiteraard niet opzet. Wat een verschrikking van een film was dit dan ook. Als ik een A.S. Roma hooligan was zou ik regisseur Ricky Tognazzi ritueel afslachten, maar als objectieve kijker is dat eigenlijk ook wel geoorloofd.
