Dit Run, Man, Run is een vervolg op The Big Gundown, al zou je deze rustig kunnen bekijken zonder het eerste deel gezien te hebben. Cuchillo keert terug en dat is feitelijk het belangrijkste. Deze messengooiende, Mexicaanse pauper die niet zoveel kwaad in de zin heeft, is ditmaal de spil in een zoektocht naar $3 miljoen aan goud, hetgeen uiteraard zorgt voor de nodige dubieuze figuren in zijn kielzog...

Regisseur Sergio Sollima zorgt wederom voor goed, avontuurlijk vermaak met deze spaghetti western tegen de achtergrond van de Mexicaanse revolutie. Tomas Milian draagt de prent met verve, zoals het een hoofdrolspeler betaamt. De ondersteunende cast mag er echter ook zijn. Zowat alle karakters wordt iets sprekends meegegeven, maar het zijn er ietwat teveel naar mijn smaak.

Wanneer ik de film naast The Big Gundown leg, is er mijns inziens geen voor- of achteruitgang te bespeuren. Beide films zijn ongeveer van hetzelfde niveau, met een nagenoeg identieke (tamelijk episodische) vertelwijze. Het maakt de film goed geschikt voor een paar luie uurtjes; wat spaghetti westerns betreft eigenlijk een film die te klein is voor het tafellaken, maar te groot voor het servet.

Sollima wist hoe hij een film moest draaien, zoveel is zeker. De beelden, de muziek en de acteerprestaties weten goed te overtuigen. Ook het vleugje politiek doet de film geen kwaad. Run, Man, Run is echter niet episch genoeg om de speelduur van 2 uur te rechtvaardigen. Hiervoor meandert de prent te veel naar het einde toe, terwijl verrassingen ontbreken. Er had gerust een half uurtje afgekund. Niettemin is er sprake van een zeer geslaagde spaghetti western, die met recht het predikaat klassieker verdient.