Misdaadorganisatie ELECTRA probeert een atoomoorlog te ontketenen tussen Rusland en Amerika. Zo drogeren ze een Amerikaanse kolonel, die maar ternauwernood kan worden doodgeschoten voordat hij een raket richting de communisten afvuurt.

De Russen en de Amerikanen slaan de handen ineen en zetten elk een klungelige geheim agent op de zaak. Als eerste is een middel tegen de drug van belang. De chemische samenstelling van de antidote moet worden overhandigd in een villa in Hamburg, waar tevens een juwelententoonstelling gaande is. De koffer met daarin de formule wordt echter een prooi voor een gladde juwelendief. Dit is het startsein voor een wilde achtervolgingstocht door de hanzestad, die eindigt in de Zwitserse Alpen...
 

George Martin kloot wat aan met een koffer. En met wat chicks. We zien hem wat afrennen. Trap op, trap af, over daken, door de straten etc. Hij maakt ook nog wat tijd voor een vervelend cafégevecht, dat zomaar in een slechte spaghetti western had kunnen zitten. Dat territorium was regisseur Alfonso Balcázar dan ook niet vreemd.

Het verhaal is vrij slecht, met als gevolg dat je feitelijk meer dan de helft van de tijd naar George Martin kijkt die van hot naar her rent. Hij had er de condite voor, daar niet van. Maar als kijker zit je op zoiets ideeënloos niet te wachten. Ik althans niet.

Nochtans is het laatste half uur de moeite waard. Hierin verschuift de handeling van Hamburg naar de frisse berglucht van Zwitserland en het doet de film zichtbaar goed. De actie is er beter en diverser. Bovendien neemt het vermaak toe. Feit blijft echter dat dit een wel erg matige bedoening is. Jammer is ook dat Rosalba Neri, een van mijn favoriete actrices, mijns inziens te weinig in het stuk voorkomt. Als ze dat wel doet is het genieten, met die psychedelische jurkjes van haar.