Whoopi Goldberg wordt weer eens het klooster ingelokt. Ditmaal om pauper jongeren liedjes te leren zingen. Maar het klooster dreigt haar deuren te sluiten...

Nunsploitation films. Dan denk ik toch ik toch aan lesbische verwikkelingen en Satan die op bezoek komt in het klooster. Gezien de lelijkheid van de actrices mag je als kijker blij zijn dat eerstgenoemde niet voorkomt in deze opvolger van Sister Act. Punt twee gaat overigens evenmin op. In plaats van de Prins van de Duisternis krijg je Whoopi Goldberg voor je kiezen, hetgeen zo mogelijk nog schrikwekkender is.

De enige overeenkomst tussen een doorsnee foute nonnenfilm en dit misbaksel is de tortuur. Maar waar die normaliter wordt toegepast op onfortuinlijke personages in de film, ben je hier als kijker zelf het subject. En fijn om gemarteld te worden is het natuurlijk allerminst. Een godsgruwelijke kutfilm is dit dan ook. Eentje waarbij vergeleken het origineel bijna een meesterwerkje is.

Amai, wat is deze film afgrijselijk. Ik ga er bijkans Belgisch van praten. Als ik de film zou moeten omschrijven dan zou ik het op een kruising tussen Glee en Dangerous Minds houden. Beide niet best, al is dat eerste nog het meest ergerlijke. Liedjes zingende nonnen en afgezaagde, zogenaamd rebelse, tieners die ook aan het zingen slaan. Irritante bekende voorbeelden van deze tieners zijn Lauryn Hill en Jenniffer Love Hewitt. Nee, een gratis kotszakje bij deze verschrikking was beslist geen overbodige luxe geweest.

Bijna zou ik vergeten dat deze film een halve komedie moet voorstellen. Op zich is dat niet zo moelijk om te vergeten, daar de prent zowat nergens geestigheden tentoon spreidt. Tenzij je het grappig vindt om een James Coburn te aanschouwen die met een been in het graf staat. Dat de beste grappen van een Duitser moeten komen, een cameootje van talkshow presentator Thomas Gottschalk, is veelzeggend genoeg.

Graag sluit ik af met een akelig toepasselijk citaatje uit deze abominabele productie.

Quote
Mother superior: God help us