Deze film begint met hoe de charmante Italiaan Guido op een creatieve manier `prinses` Dora van zijn liefde probeert te overtuigen. En dit lukt, echte sprookjes liefde zou je denken. Inmiddels hebben Guido en Dora er een zoontje bij, genaamd Giosué. Het leven van deze twee gelukkige geliefden kan niet meer stuk.. zou je denken.. maar tevergeefs, de oorlog breekt uit.
De Joodse familie wordt meegevoerd naar het concentratiekamp en uiteindelijk worden de mannen en vrouwen gescheiden. Guido wilt zijn zoontje Giosué beschermen tegen de gruwelijke oorlog en maakt er één groot spel van. Hij vertolkt een Duitse soldaat die de Joodse groep toespreekt over wat er gaat gebeuren. Echter Guido maakt er zijn eigen verhaal van. Hij maakt zijn zoontje wijs dat het een wedstrijd is waarin je punten moet verdienen. Zo zou Guido 60 punten verdienen als hij van `s ochtends vroeg tot `s avonds laat gewichten van A naar B sjouwde. De duitsers waren dan zogenaamd de slechterikken naar wie je moest luisteren, zo niet dan werd je uit het spel gezet en maakte je geen kans mee op de nr 1 prijs: de tank.
Op de laatste avond voor de oorlog was afgelopen werd Guido neergeschoten door een Duitse soldaat. Giosué zit echter nog steeds, na opdracht van zijn vader, verstopt in een hokje langs de weg. De volgende dag: er is vrede. Giodué kruipt uit het hok en staat als enige op een verlaten slagveld. Het enige wat hij hoort is het geluid van een tank wat zijn richting op naderde. Had zijn vader dan toch gelijk?
Mijn mening over deze film: Ik vind deze film ronduit geniaal! De overgang van sfeer en verhaal is bijzonder mooi gedaan en het leuke is dat je dus in het begin denkt dat het een romantisch sprookje is.. Zo sta je dus versteld als het gelukkige gezin opeens als veevervoer naar het duitse concentratiekamp wordt gevoerd. Ik vind Guido een geweldig karakter neerzetten. Het is heerlijk om naar zijn creativiteit te kijken. Hoe positief hij alles blijft inzien, zelfs als hij in levensgevaar is.
