Mama opent met een dramatische scène waarin een vader zijn vrouw heeft vermoord en vervolgens zijn twee kleine dochters ontvoerd. Hij neemt ze mee naar een afgelegen boshut, waar hij ook de meisjes van het leven wil beroven. Voordat hij de kans krijgt wordt hij echter door een geestverschijning gedood.

Jaren later is de broer van de betreffende man, Lucas, nog altijd op zoek naar zijn nichtjes. Als ze worden gevonden, blijken de meisjes volledig verwilderd te zijn. Het kost zeer veel moeite ze te integreren in het normale leven van Lucas en zijn vriendin Annabel. Ze spreken bovendien continu over hun mama, terwijl deze nergens aanwezig is. Wat is er al die tijd in het bos precies gebeurd dat de meisjes zo'n vreemd gedrag vertonen? Daar komen Lucas en Annabel op een erg vervelende manier achter.

De eerste drie kwartier was ik zeer onder de indruk van Mama. Een krachtige horrorfilm, zeer sfeervol, met werkelijk goede spanningsopbouw en goed getimede schrikmomenten. Ik was er welhaast van overtuigd hier met de beste horrorfilm van het jaar te maken te hebben. Dan opeens komt de klad erin.

Waar mystiek en vragen bij de kijker de eerste helft zo spannend maken, vervalt Mama in zijn tweede deel in alle clichés die het horrorgenre juist niet leuk maken. De geestverschijning neemt alle mystiek weg en maakt Mama tot een zeer gemiddelde Hollywoodfilm waar er jaarlijks tientallen van verschijnen. Het einde is zelfs ronduit slecht te noemen, met bovendien zeer matige en ongeloofwaardige effecten.

Mijn eindcijfer voor Mama is een gemiddelde. Een 7 voor de eerste helft en een 3 voor de tweede helft. Gemiddeld dus een 5. Jammer hoor, want hier zijn kansen op een topfilm blijven liggen.