Walter Mitty is een sukkel eerste klas. Om de haverklap zit, of staat, hij te dagdromen. Toegegeven, in zijn fantasie is hij iets toffer dan in het echte leven, maar dan nog houdt het niet over. Zijn baantje is ook al geen filmmateriaal. Hij doet iets met foto's voor Life magazine.
Om maar eens te benadrukken met wat voor sul we te maken hebben: Walter probeert een collega te versieren. Via een datingsite. Dat lukt niet zo goed. Wanneer hij direct met haar te maken krijgt, slaat hij echter weer aan het fantaseren. En niet zoals een gemiddelde kerel dat doet in zo'n geval.
Een vervelende interimmer komt vertellen dat deze maand het laatste nummer van Life magazine uitkomt. Walter is echter de foto kwijt die op de voorkant moet prijken. Een toffe avonturier heeft die gemaakt. Walter gaat nu eindelijk zelf iets echt avontuurlijks doen: Op zoek naar de foto, in fucking Groenland...
Losse remake van de gelijknamige film uit 1947 met Danny Kaye, dat een veel geiniger plot heeft. De 2013 versie is echter vreselijke feelgood rotzooi. Van- en met Ben Stiller.
De film komt nogal pretentieus over, met wijze lessen en dergelijke, maar het is Hollywooddrek waar we hiermee van doen hebben en dus is de oppervlakkigheid niet van de lucht.
Ik wilde de film eigenlijk al binnen 10 minuten afzetten. Dan hebben we namelijk al een stuk of 3 keer in de fantasiewereld van Mitty gezeten. En elke keer moest ik weer zuchten, wanneer er weer eens werd afgedaald naar de onderbewuste krochten van deze pathetische loser.
Voor een film met nogal wat noten op de zang, is de hoeveelheid reclame die erin wordt gemaakt lachwekkend. "Laten we naar Cinnebon™ gaan". Even later: "Hoe smaakt de Cinnabon™?". Voor de rest komen, zonder enige reden behalve commercie, voorbij: Google™, eHarmony™, maar vooral Papa Joe's Pizza™. Deze film is, op zeker, recordhouder wat betreft het aantal keer dat de naam van de pizzaketen in een filmproductie wordt genoemd. Wist je trouwens dat er een Papa Joe's™ in Groenland is? Na het bekijken van deze film weet je het wel!
Graag verklap ik dat, op het einde, onze titelpersoon een geestelijk rijker persoon is geworden. Dat niet alleen: Hij krijgt ook nog de vrouw van zijn (dag)dromen! Verrassend. Ik heb nu eigenlijk best wel trek in een pizza van Papa Joe's™. Hoe dat komt? Al sla je me dood.
