Valentijn Bentinck is nogal een dandy. Hij werkt niet, woont permanent in het dure Hotel des Indes en rijdt rond in een Maserati. Er knaagt echter iets aan hem: Als baby was hij te vondeling gelegd bij paters en hij heeft geen enkel idee door wie. Geld er is echter in overvloed, dat is wel goed geregeld, en dus staat hem niets in de weg om te gaan snuffelen in zijn verleden. Dit gebeurt steevast in hogere kringen en Valentijn struikelt hierbij zowat over de lijken; niet door hem veroorzaakt, overigens. De volstrekt tegenpolige Officier van Justitie, Suze, kan hem dan ook goed gebruiken bij het oplossen van diverse zaken. Gaandeweg krijgt Valentijn steeds meer aanwijzingen omtrent zijn afkomst...

Van een serie uitgezonden door Omroep Max verwachtte ik een voornamelijk oubollige bedoening . Dit wordt op zich ook ruimschoots geboden, maar ik zou Heer & Meester te kort doen, wanner ik enkel deze eigenschap zou benoemen. De detective serie is namelijk verrassend leuk. Denk hierbij aan een soort kruising tussen The Saint en The Avengers, op zijn Nederlands. Acteur Daan Schuurmans betoont zich bovendien geknipt voor de hoofdrol.

Het recept is simpel: Elke aflevering is er een zaak die opgelost dient te worden en elke aflevering krijgt Valentijn aanwijzingen die licht schijnen in het duister van zijn verleden. Andere ingredienten: Stuntelende agenten, verdorven hoge kringen en zowat elke keer een babe die in het bed van de hoofdpersoon belandt, opdat deze zijn tenenkrommende catch phrase mag uitspreken: "Elke dag is Valentijnsdag!"

Heer & Meester is aardig geschreven en ook zo geacteerd. De personages komen allemaal goed uit de verf en de aanhangige acteurs en - actrices vullen het goed in. Met name Leo, de 'butler' van Valentijn, die van alle markten thuis is, wordt heerlijk gortdroog neergezet door Hubert Fermin. Ook Richard Frensdorf (Ferdi Stofmeel), de gluiperige collega van Suze en de blowende hacker Danny, gespeeld door Robert de Hoog, zijn erg vermakelijke karakters.

Pretenties heeft Heer & Meester niet. Het is simpel vermaak, met wat actie en wat humor. In dit licht zul je sporadisch dialogen aantreffen met vernuftige kwinkslagen; vernuftig genoeg om mij te doen lachen, in elk geval. Sommige zaken zijn wat knullig aangepakt. Dan is de humor echter weer uiterst knullig. Dit geldt tevens voor de fragmenten die tegen de achtergrond van een bluescreen zijn opgenomen. Deze behoren niet tot de beste. Deze schoonheidsfoutjes hebben daarentegen ook wel hun charme. Wanneer ik, na een paar afleveringen, wist wat voor vlees ik in de kuip had, kon ik er zelfs goed mee leven. 

Hoogstaand of vernieuwend is de serie niet, maar het is leuk om te zien dat Omroep Max het heeft aangedurfd met een idee dat al meer dan 10 jaar op de plank lag te verstoffen. Het idee is namelijk goed en levert iets op wat de Nederlandse televisie verder nauwelijks biedt. Op naar seizoen 2!