Lincoln

Lincoln is geen biografische film in de strikte zin van het woord. In plaats van een beeld te schetsen van de persoon Lincoln, richt de film zich op de laatste maanden van diens leven (januari-april 1865), en is de aandacht geconcentreerd op zijn pogingen om het dertiende amendement op de Grondwet (dat definitief een einde zou maken aan de slavernij) door het Congres te loodsen.

Nog steeds denken veel mensen dat de afschaffing van de slavernij de inzet was van de Amerikaanse Burgeroorlog; in werkelijkheid waren er economische redenen en ging het vooral om het redden van de van de Amerikaanse eenheidsstaat. Lincoln werd pas in de loop van de oorlog een overtuigd abolitionist. Eerder had hij gezegd dat hij uitspraken gedaan als: "Als ik de burgeroorlog kan beëindigen zonder één slaaf te bevrijden, dan zal ik dat doen."  Met zijn Emancipation Declaration (een veroordeling van de slavernij) halverwege de oorlog, was hij vooral uit op een slavenopstand die het Zuiden economisch zou knakken. 

Over Lincolns aanvankelijke twijfels aangaande de afschaffing van de slavernij of het samenleven van het blanke en zwarte ras (hij voorzag grote problemen) leren we in de film niets. Lincoln en zijn medewerkers zijn vooral bezig met het ronselen van stemmen, terwijl ze hun blik ook angstvallig gericht houden op het oorlogsfront. Lincoln is bang dat politici die nu bereid zijn om steun te verlenen aan het amendement, van mening zullen veranderen indien de oorlog voorbij is voordat het amendement door het Congres is aangenomen. Er is dus haast geboden.

Visueel is Lincoln een hoogstandje, de kostumering en vormgeving zijn adembenemend: regisseur Spielberg wisselt lange, in clair-obscur gefilmde binnenopnamen af met korte maar hevige oorlogstaferelen. Ook is er aandacht voor Lincolns problemen met zijn mentaal zwakke echtgenote en zijn kinderen, met name zijn oudste zoon. Dramatisch lijkt de film echter door de focus op de laatste maanden van de president in de knel te komen: 150 minuten zijn een lange zit voor een film die toch vooral over politiek gekonkel gaat. Pas in het laatste uur, als de stemming in het Congres nadert, wordt het een beetje spannend.

De vertolkingen zijn prima, maar gek genoeg riep het bravourestukje van Daniel Day-Lewis (alom geprezen als zijnde een monumentale vertolking) bij mij de nodige weerstand op: zijn method acting begint de grenzen aan maniërisme, compleet met stemmetjes en gebaartjes. Spielberg maakt het nog erger door voortdurend scènes in te lassen waarbij Lincolns bekende silhouet tegen allerlei achtergronden wordt uitgelicht.

Er werd besloten om de moord op Lincoln niet te tonen, waardoor de film lijkt te eindigen met Lincoln die afscheid neemt van zijn mensen en zegt dat hij de avond gaat doorbrengen in het theater (waar, zoals we allemaal weten, John Wilkes Booth een einde aan zijn leven zal maken). De gestalte van Lincoln, die langzaam naar de deur schuifelt, moe maar voldaan, zou een perfecte afsluiting zijn geweest; maar Spielberg meent nog een paar minuten aan te film te moeten breien, minuten die niet alleen volstrekt overbodig zijn, maar ook ieder effect teniet doen.

Lincoln is geen slechte film, maar het grote enthousiasme ervoor deel ik niet.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Lan feng zheng (The Blue Kite) (drama / speelfilm : 7.5)
- The King's Speech (drama / speelfilm : 7.5)
- The Social Network (drama / speelfilm : 7)
- Komt een vrouw bij de dokter (drama / speelfilm : 6.5)
- Taxi Driver (drama : 9)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie drama eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie speelfilm eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10