Murakawa is een vermoeide gangster, gemiddeld in rang, maar vrij succesvol met het territorium dat hij opbouwde. Hij wordt, met een crew, door zijn baas naar Okinawa gestuurd om een bevriende yakuza factie bij te staan in een vete. De agenda van de baas ziet er in werkelijkheid echter anders uit: Hij heeft een deal gemaakt met de vijandige clan, om zo zowel de andere clan, als Murakawa uit te schakelen en zijn lucratieve nalatenschap in handen te krijgen...

Regisseur Takeshi Kitano, die tevens de hoofdrol op zich neemt, weet met Sonatine op kunstzinnige- en minimalistische wijze een geslaagde draai te geven aan het fenomeen yakuzafilm.

Zoals gezegd wordt Murakawa naar Ookinawa gestuurd, maar wat hij daar doet is feitelijk enkel wachten. De verveling die hierbij ontstaat wordt uiterst droog verbeeld. De criminelen, in hun vreselijke Hawaii hemden, doen de meest infantiele dingen om de tijd te doden. Het is van een lamlendigheid die desondanks uiterst vermakelijk is. 

Sonatine is niet een doorsnee Japanse misdaadfilm. Bloedige geweldsuitbarstingen zijn wel degelijk aanwezig, maar worden op bijna apathische wijze gebracht. Emotieloos trekken ze bovendien voorbij aan overlevenden. De prent is vooral rustig, aangedikt door een serene cameravoering en dromerige muziek. Mooie film!