Deze film speelt zich af in de jaren veertig in Los Angeles. Twee agenten ontdekken het gemutileerde lichaam van jonge prostituee Elizabeth Short. Ze wordt door pers en publiek al snel de zwarte dahlia genoemd. De agenten raken volledig geobsedeerd met de moord en kunnen werkelijkheid en fictie bijna niet meer van elkaar onderscheiden. Terwijl hun privélevens in puin liggen worden ze meegezogen in het seksuele wereldje waarin Elizabeth zich begaf.

The Black Dahlia is door de internationale pers nogal slecht ontvangen. Grootste kritiekpunt betreft het acteerwerk, dat vooral getypeerd werd als overacting. Hoewel hier inderdaad niet de beste rollen ooit neergezet worden, vind ik deze kritiek niet op zijn plaats. Hartnett en Eckhart spelen mijns inziens namelijk overtuigende smerissen en ook Johansson is geen straf om aan het werk te zien. De enige hoofdrol waar ik echt niet blij van werd is die van Swank, die hier een ongeloofwaardig karakter neerzet. 

Desalniettemin is The Black Dahlia absoluut geen goede film te noemen. Reden is dus niet het acteerwerk, maar het zich ontieglijk langzaam uit de doeken doende verhaal dat bol staat van de oninteressante bijplotten. Werkelijk, er zit geen schot en geen lijn in. Deze moderne film-noir is een aanslag op je geduld, continu hopende dat er verbetering komt, maar zonder uitzicht op enige bevrediging. Jammer, de synopsis is in de basis niet verkeerd, maar De Palma weet deze niet te verzilveren.