Zoals we allemaal weten lopen er op aarde ook vampiers rond. Het betreft zowel 'echte' vampiers (die zo geboren zijn) als degenen die na gebeten te zijn vampier zijn geworden. Blade is een ondode van de eerste soort, maar door chemische trucjes weet hij een aantal bijeffecten onder controle te houden. Zo kan hij gewoon in zonlicht leven en heeft hij geen behoefte aan bloed. Samen met een aantal kompanen neemt hij het op tegen vleermuis van de tweede categorie Deacon Frost, die voornemens is zowel de echte vampiers als de normale mensheid aan zijn wil te onderwerpen.

Blade zette eind jaren negentig de revival van de superheldenfilm in gang. Deze reeks van Marvel, zeker niet de meest bekende, bracht niet alleen een aantal eigen vervolgen op gang, maar heeft er tevens voor gezorgd dat we heden ten dage met minstens vier van dergelijke films worden verblijd. De kwaliteit van deze film heeft daar zeker positief aan bijgedragen.

Wesley Snipes is niet 's werelds meest begenadigd acteur, maar het moet gezegd: hij levert in deze film de beste prestatie uit zijn gehele carrière. Met zijn coole looks en dito stem is hij de perfecte acteur voor überslayer Blade. Anders gesteld, Snipes kwijt zich hier uitstekend van zijn taak. 

De originaliteitsprijs zal Blade niet winnen, daarvoor is de verhaalopbouw veel te generiek. Ook mist deze film memorabele scènes. Nog een minpunt is de flauwe manier waarop de vampiers doodgaan - in een stofwolk - terwijl een flinke dosis bloederigheid mijns inziens meer op zijn plaats zou zijn geweest.

Deze punten ten spijt, biedt Blade uitstekend popcornvermaak. Zoals gezegd heeft men dat ijzersterke punt in 2002 en 2004 nog eens herhaald met Blade II respectievelijk Blade: Trinity. En alsof de koek nog niet voldoende op was, is men in 2006 ook nog met een televisieserie begonnen, genaamd House of Chthon.