Ender’s Game behoort tot het genre van de dystopie, en tegenwoordig betekent dat automatisch dat de hoofdrollen worden gespeeld door jongeren. Tomorrow When the War began, The Hunger Games, Divergent: in de wereld van de dystopie heeft de jeugd de toekomst. In Ender’s Game wordt de toekomst zelfs in de handen gelegd van kinderen. Daar wordt een aardige verklaring voor gegeven: computers spelen een steeds grotere rol bij oorlogsvoering en niemand is beter in computerspelletjes dan kinderen. Verder slaan kinderen veel gemakkelijker nieuwe informatie op dan volwassenen. 

 

Jaren geleden werd de aarde aangevallen door Formics, op insecten gelijkende aliens. De aanval kon worden afgeslagen, maar een nieuwe aanval zou weleens fataal kunnen zijn. Als Kolonel Graff (Harrison Ford) ziet hoe de 11-jarige Ender Wiggin blijft doortrappen op een tegenstander die hopeloos op de grond ligt, denkt zijn juiste nieuwe legerleider te hebben gevonden. Ender is hoogbegaafd en lijkt absoluut meedogenloos. In een speciaal trainingskamp wordt Ender voorbereid op zijn taak om voor eens en voor altijd met de gehate Formics af te rekenen.  

 

Ender’s Game doet vaak denken aan Starship Troopers van Paul Verhoeven. De oorlogsvoering is echter letterlijk een soort computerspel geworden: we zitten er bij en kijken er naar, de actie is wel spectaculair, maar nooit echt spannend of angstaanjagend. Het eerste deel van de film is grimmig en de intergalactische veldslag met de Formics ondanks alles een spectaculair klank-en-lichtspel, maar de trainingssessies zijn vrijwel eindeloos en uiteindelijk krijgen we ook nog, als de film al afgelopen lijk, een prekerig toemaatje, waarin Ender plots kampt met gewetenswroeging omdat hij een complete beschaving heeft uitgeroeid. De verwijzingen naar genocide zijn bovendien compleet gratuit. 

 

Ender’s Game is wat moeilijk te beoordelen. Het ziet er allemaal prachtig uit en de film wemelt van de interessante ideeën, maar ze komen geen van alle tot volle bloei. Ook de vertolkingen zijn wat wisselvallig: Met Asa Butterfield en Hailee Steinfield doen enkele van de meest talentvolle jonge acteurs mee, maar de routiniers laten ons in de steek: Ford oogt op 72-jarige leeftijd gewoon oud en vermoeid (aan zijn pensioen toe) en Ben Kinsley is zelfs belachelijk als beschilderde maori met een fake Australisch accent.