Frank Castle is een undercover agent die verantwoordelijk is voor het overlijden van de zoon van een lokale crimelord. Deze zweert wraak en roeit daarom tientallen leden van Franks familie uit, inclusief zijn vrouw en dochter. Castle zelf wordt op sterven na dood achtergelaten. Hij weet zich echter te herstellen en heeft dan nog slechts één doel in zijn leven. Wraak? Jazeker, maar noem het liever straffen.

 

The Punisher is een verfilming van de gelijknamige Marvelcomic. In 1989 is er al een mislukte poging tot verfilming gedaan met Dolph Lundgren in de hoofdrol. Die film bleef echter een stuk meer trouw aan de comics dan deze nieuwe film. Feitelijk is er hier sprake van een klassieke wraakfilm zoals we die al honderd keer eerder hebben gezien. Het ontbeert The Punisher werkelijk aan een eigen smoel.

 

Dat komt ook doordat de hoofdrolspelers waardeloze acteerprestaties afleveren. John Travolta speelt een volstrekt ongeloofwaardige crimineel, waar een klein kind nog niet bang van wordt. Zijn gezicht staat te strak van de botox om maar enige emotie over te brengen. Tegenspeler Thomas Jane legt ook geen emotie in zijn rol, maar daarbij kan dit een bewuste poging van de regisseur zijn om de antiheld mysterieus over te laten komen. Anderzijds, zijn karakter weet wel erg weinig sympathie op te wekken.

 

Toch biedt The Punisher voldoende vermaak om geen diepe onvoldoende te krijgen. Er zijn voldoende actiemomenten om niet in slaap te sukkelen. Een vijf minuten durend handgevecht van Castle met een boom van een kerel is zelfs bovenvermakelijk te noemen. Prachtig wanneer een handgranaat met een koevoet terug wordt geslagen naar de afzender. Dit soort grappen en grollen maken zoals gezegd dat The Punisher dragelijk is. In de basis is dit echter een zeer, zeer slechte prent.