Een komeet ligt op ramkoers met aarde en dreigt de blauwe planeet te vernietigen. Gelukkig komt men er op tijd achter en wordt een plan bedacht de komeet op te blazen. De poging mislukt echter, waardoor er plotseling twee gigantische brokstukken zijn. Eén hiervan landt in de Atlantische Oceaan en veegt de westkust van Amerika weg. Het andere, grootste stuk zal echter alsnog de gehele planeet kapot maken. Gelukkig is er nog een klein clubje astronauten in de ruimte, die alsnog een poging wagen om total destruction te voorkomen.

In 1998 verschenen er twee films over kometen die met de aarde zullen botsen. Ik dacht altijd dat die andere film, Armageddon, de slechtere van de twee was, totdat ik Deep Impact een keer volledig heb bekeken. Mijn god, wat is er weinig positiefs over deze film te melden. Om daar dan mee te beginnen, enkel de scène waarin er een gigantische tsunami komt is het kijken waard. Voor de rest is het huilen met de pet op. 

Meest treurig is het scenario dat nauwelijks enige boeiende invalshoek biedt. Het kabbelt voort zonder enige originele twist of eigen vinding. Het subverhaaltje over een onbeduidende journaliste die door de ramp een nationale heldin wordt is flinterdun. Komt bij dat het acteerwerk niet om over naar huis te schrijven is. Morgan Freeman zet zelfs een van de slechtste rollen uit zijn carrière neer als volstrekt ongeloofwaardige president. Ook Robert Duvall speelt een waardeloze rol als astronaut die een irritant lachje maar niet van zijn gezicht krijgt. Zoals gezegd, er is weinig positiefs te melden.