Australië aan het begin van de negentiende eeuw, op dat moment vooral een kolonie van criminelen en kanslozen. Charles Adare, het neefje van de nieuwe gouverneur, arriveert in het land met de wens om rijk te worden. Hij raakt bevriend met de excentrieke zakenman Flusky. Diens vrouw blijkt een oude bekende van Adare te zijn en er ontwikkelt zich een ingewikkelde driehoeksrelatie. 

Alfred Hitchcock heeft zelf aangegeven dat Under Capricorn een van zijn slechtste films is. Sterker nog, hij heeft het "een ramp" genoemd. Tja, daar kan ik het niet minder dan mee eens zijn. Deze film is een volstrekt atypische in het oeuvre van de meester van de suspense, maar dat is er niet de oorzaak van dat deze op alle vlakken faalt.

Om te beginnen is het verhaal volstrekt oninteressant. Er gebeurt vrijwel niets in de speelduur van twee uur, vooral de eerste zestig minuten zijn slaapverwekkend. De eenvoudige plot en ontknoping weten op geen enkele manier spanning of andere gevoelens bij de kijker op te wekken.

Dat komt door het vrij waardeloze acteerwerk van het gros van de cast. In eerste instantie weet hoofdrolspeler Wilding nog wel enige sympathie op te wekken, maar zijn houding en blik zijn vrijwel de gehele speelduur precies hetzelfde; alsof je naar een acterende pop zit te kijken. Ook Ingrid Bergman, toch niet de minste, zet hier een prestatie neer die snel vergeten mag worden.

Ik zou eigenlijk niet weten wat er positief te melden is over Under Capricorn. Snel vergeten dus deze rommel van Hitchcock.