De Behandeling is een verfilming van de gelijknamige roman van de Britse schrijfster van misdaadromans Mo Hayder door de Vlaamse regisseur Hans Herbots. De roman werd door sommigen afgedaan als ziekelijk gewelddadig, maar oogstte ook enthousiaste kritieken. Voor de de verfilming van Herbots geldt hetzelfde: de reacties waren zéér uiteenlopend. 

 

Een gezin - vader, moeder en een 9-jarig zoontje - is drie dagen lang in de eigen woning vastgehouden, gemarteld en seksueel misbruikt door een indringer. De ouders hebben de kwelling amper overleefd en het zoontje wordt vermist. De leider van het onderzoek, de vrouwelijke Commissaris Petit, aarzelt om haar beste speurder, Nick Cafmeyer, bij het onderzoek te betrekken omdat ze weet dat hij zal worden herinnerd aan zijn eigen broertje, dat op negenjarige leeftijd werd ontvoerd en misbruikt door een pedofiel. Cafmeyer wil echter per se deel uitmaken van het onderzoeksteam en bijt zich vanaf het eerste moment vast in de zaak ...

 

De weergave van het geweld en de seksuele mishandeling is overwegend suggestief (dus niet expliciet), maar de sfeer is aardedonker en dreigend. Naast angstaanjagend is De Behandeling bij vlagen ook razend spannend. Bij vlagen, want regisseur Herbots en zijn scenarist (Carl Joos) hebben duidelijk geworsteld met de nogal ingewikkelde plot van de roman. Het script maakt een overladen indruk en als kijker heb je soms last om de draad van het verhaal vast te houden. De uitgebreide research (naar ziektebeelden en opsporingsmethoden) waarmee Hayder in haar boeken een beklemmend gevoel van realisme oproept, wordt hier slechts in het voorbijgaan aangestipt. 

 

Er was veel lof voor de fraaie vormgeving. Herbots kiest voor een grauwe, goezelige fotografie die goed aansluit bij het thema van de film; uit veel scènes zijn bijna alle kleuren weggefilterd, alsof we ons bevinden in het voorportaal van de hel. Misschien wordt er iets te vaak teruggegrepen op het bekende stijlmiddel van lichtbundels die zich door de duisternis boren. Het acteerwerk is wisselend; persoonlijk vond ik sommige bijrolacteurs (met name Johan van Assche als de oude pedofiel) overtuigender dan Van Rampelberg, die een sterke présence heeft, maar soms neigt naar overacting. 

Met de affaire Dutroux nog altijd vers in de herinnering is het haast een wonder dat een Vlaming het aandurfde deze film te maken. Bekijk De Behandeling op eigen risico.