De knappe Jay gaat op date met een onbekende jongen uit de buurt. Nadat ze seks hebben gehad bindt hij haar vast en waarschuwt dat hij een vloek aan haar heeft overgedragen. Een geheimzinnige kracht die de gedaante van een mens aanneemt en die Jay alleen kan zien, zal haar nu continu achtervolgen door in haar richting te lopen. De vrienden en vriendinnen van Jay geloven haar in eerste instantie niet, maar besluiten toch te helpen. 

Horrorfilms komen heden ten dage in de regel slechts in één soort: een slap aftreksel van iets wat al duizend keer eerder is gedaan. Je mag van geluk spreken als er op smaakvolle wijze met oorspronkelijke concepten wordt omgegaan en er een klein beetje eigen smoel aan wordt toegevoegd. Dat zijn die horrorfilms die dan een score halen tussen de 6 en 7; een puike score voor een moderne horrorfilm. Slechts zeer sporadisch wordt er iets nieuws aan het genre toegevoegd. Laat It Follows nu zo'n film zijn die dat voor elkaar krijgt. 

Deze prent is met een klein budget en een onbekende cast gemaakt. Dat zie je er overigens niet direct aan af. Sterker nog, het acteerwerk is bovengemiddeld goed. Wel ademt It Follows een licht arthouse-sfeertje, waardoor bij mij al vanaf het begin tegen de haren in gestreken werd. Het eerste half uur is, zoals collega Boobleyoudee hieronder ook al aangeeft, daarom best wel eventjes doorkauwen.

Nadat Jay de vloek heeft gekregen wordt echter duidelijk wat voor soort film It Follows precies is. Er komen dan wat meer horrorelementen om de hoek kijken, zonder dat het overigens een echt angstaanjagende of bloederige aangelegenheid wordt. In combinatie met het fascinerende camerawerk - veel langdurige stills en 360 graden beelden - is er mijns inziens sprake van een zeer interessante en effectieve horrorfilm. 

Om dan toch in mineur te eindigen, helemaal pakken doet It Follows mij niet. Zo valt de finale zwembadscène best wel tegen en is het einde ook voorspelbaar te noemen (welkom deel twee!). Maar goed, voor zo'n dosis originaliteit in dit genre wil ik best even over mijn hart strijken. Een voldoende dus.