Het uitgangspunt van Snowpiercer is heel mooi: een mislukt klimaatexperiment (een poging om de opwarming van de aarde te neutralizeren) heeft de aarde in een nieuwe ijstijd geslingerd en sindsdien is de hele aardkorst bedekt met een dikke laag ijs en sneeuw. De laatste overlevenden slijten hun dagen in een trein die over de aardbol raast, dwars door de ijsmassa’s heen: de Snowpiercer. 

 

Snowpiercer is een Koreaanse film, maar de cast is zeer internationaal en de voertaal is Engels (met wat flarden Koreaans en Frans). De basis voor de film vormde een stripverhaal van het Franse duo Lob & Rochette, Le Transperceneige (vandaar waarschijnlijk de flarden Frans). Het verhaal is gesitueerd in het zeventiende jaar na de ramp: in de trein heeft zich een klassensysteem ontwikkeld, de rijken reizen vooraan, vlak achter de locomotief, de lagere klassen bungelen daar achteraan, ieder in hun eigen treinstel. In de laagste klasse breekt een opstand uit: de coup slaagt en de opstandelingen biginnen zich een weg naar voren te banen ... 

 

Snowpiercer is één van de meest gehypte films van de laatste jaren. Het productie-ontwerp is bij vlagen ongelooflijk: achter iedere deur die wordt geopend, krijgen we zicht op een nieuw decor, bijna een nieuwe mini-wereld. Sommige van die mini-werelden zijn heel verrassend; we komen door een sushi-bar en een seksclub, maar ook door een kleuterschool met een juf die op het ergste is voorbereid. Dat is allemaal heel mooi en omdat de vaart van de vertelling even hoog ligt als die van de razende trein, wordt het nooit echt saai. Maar ...