Omocidio per Vocazione (L'assassino ha le mani pulite)
Een voorloper van het giallo-genre, gedraaid in 1968, enkele jaren voordat het genre in de vroege jaren zeventig zijn vaste vorm zou krijgen dankzij toonaangevende regisseurs als Dario Argento en Lamberto Bava.
De drie dochters van spoorwegarbeider krijgen te horen dat vader veel rijker was dan verwacht: de goede man had een klein fortuin bijeengespaard. Maar er is ook slecht nieuws: ze krijgen het geld pas nadat hun stiefbroer, een zwakzinnige jongen die door de vader was geadopteerd, de volwassen leeftijd zal hebben bereikt. In tussentijd zijn ze (ook financieel) voor hem verantwoordelijk. Natuurlijk willen de dames (en hun echtgenoten/minnaars) niet zo lang wachten, en de jongeman komt al snel om het leven bij een zeer verdacht ongeval ... Als er meer slachtoffers vallen, wordt het duidelijk dat iemand alle erfgenamen uit de weg wil ruimen ...
De meeste kenmerken van het giallo-genre zijn in rudimentaire vorm aanwezig. Er is al sprake van een geheimzinnige moordenaar die de ene na de andere moord pleegt, maar de zwarte handschoenen blijven nog achterwege. Eén moord is gefilmd vanuit het perspectief van de dader, een procédé dat later vaak zou worden toegepast. De film is wat terughoudender met het tonen van vrouwelijk naakt dan veel latere gialli, maar de adembenemende Femi Benussi heeft een opwindende douche-scène. Als whodunit is deze film niet slecht, maar de ontknoping klinkt wel èrg vergezocht: de vertelling wordt niet één, maar zelfs twee keer ondersteboven gezet om toch maar zo verrassend mogelijk uit de hoek te komen.
