Na zijn studie heeft David Clark het relaxte (Amerikaanse) studentenleven nooit willen verlaten. Hij hangt nog immer dagen op de bank en verdient zijn geld met de verkoop van softdrugs. Op een dag raakt hij al zijn geld kwijt aan criminelen, waardoor hij een gigantische schuld krijgt bij zijn leverancier. Deze wil hem het geld wel kwijt schelden in ruil voor een simpel klusje: een drugstransport van Mexico naar de VS. Omdat David zijn pakkans lager in schat als hij als toeristisch gezin rondreist, roept hij de hulp van bekenden in. Samen met een stripper, een daklozen en een autist vertrekt David vervolgens richting Mexico.

De titel We're the Millers slaat op de naam die de familie zichzelf aanmeet op hun 'vakantiereis': Miller. Iedere keer als ze andere toeristen tegenkomen gebruiken ze deze begroeting. Net als een dergelijke reis, is deze film er typisch eentje volgens het Amerikaanse boekje. De reisgebruiken, de grenscontrole, de vooroordelen over Mexicanen en drugs, allemaal present. Gelukkig wordt het allemaal op een relatief weinig moraliserende wijze gebracht, waardoor de irritatie nooit toeslaat.

Sterker nog, We're the Millers is een alleraardigste komedie in zijn soort, die de plank weinig mis slaat. Ook het befaamde middenstuk weet men hier te vullen met grappen in plaats van saaiheid. De cast is prima op elkaar ingespeeld en dat zie je terug in de wijze waarop de humor vorm krijgt. Jennifer Aniston is natuurlijk een veteraan in dit genre, maar ook zij weet haar romcom-masker hier aardig af te houden. De liefhebber kan zelfs nog smullen van een striptease inclusief paaldansact.