Het Perzische leger is op strijdtocht en besluit op basis van geruchten over wapenleveringen aan de vijand de heilige stad Alamut in te nemen. Tijdens het overwinningsfeest komt de koning te overlijden, waarbij zijn zoon Dastan als schuldige wordt aangewezen. Samen met prinses Tamina, leider van Alamut, en een magische dolk vlucht hij de woestijn in. De dolk blijkt de hoofdrol te spelen in een groot complot over de macht in het koninkrijk. Kan Dastan, ooit geboren als straatschoffie, zijn broers overtuigen dat er duistere krachten in het spel zijn?

Prince of Persia is in 1989 begonnen als computerspelletje met baanbrekende graphics, waarbij een prins moest ontsnappen uit een gevangenis en zwaardvechten tegen de bewakers. Er zouden vele vervolgen op dit spel komen, maar die zijn allemaal aan mij voorbij gegaan. Deze verfilming is dan ook gebaseerd op een latere editie van het spel, namelijk het uit 2003 stammende The Sands of Time.

Tussen de lange lijst met medewerkers treffen we Jerry Bruckheimer aan als producent. Zijn rol was klaarblijkelijk groot, aangezien Prince of Persia erg veel leentjebuurt heeft gespeeld bij diens Pirates of the Carribean reeks. Reken dus op veel actievolle scènes die volgepropt zijn met CGI. Het voelt allemaal echter een beetje ziel- en fantasieloos aan. Dat laatste heeft eenvoudigweg te maken met een matig script dat vooral gericht is op de box office. 

Het eerste legt daarentegen een fundamenteel probleem van deze film bloot, veroorzaakt door het clubje acteurs dat de hoofdrollen vertolkt. Zelden heb ik zo'n futloze vertolking gezien als die van Jake Gyllenhaal. Tegenspeelster Gemma Arterton brengt het er niet veel beter vanaf, maar krijgt ook geen enkele kans om te excelleren. Zij speelt vooral een rol in Prince of Persia als het lekkere wijf dat gered moet worden door de stoere prins. Tezamen brengt dit duo stijve dialogen en een breed scala aan clichématige one-liners. 

Prince of Persia heeft best wat elementen in zich om een aardige film te zijn, maar verzuimt vooral om iets eigens te brengen. Ergernis slaat daarom al snel toe. Het zoveelste voorbeeld dat een goed uitgangspunt (de originele game) niet vaak leidt tot een goede speelfilm.