Een Italiaans-Spaans oorlogsfilmpje, behorend tot het subgenre van de Macaroni Combat. De film is het bekendst onder de Italiaanse titel maar werd geheel opgenomen in Spanje, met een overwegend Spaanse cast en crew, dus misschien zouden we moeten spreken van Paella Combat. Enfin, paella of macaroni, dit gepantserde werkje is nogal flauw van smaak.
Om het nog ingewikkelder te maken, is de handeling gesitueerd in Normandië, vlak na de geallieerde invasie. De Amerikanen rukken op en de Duitsers moeten zich terugtrekken. Een pantserdivisie loopt in een hinderlaag en wordt vrijwel geheel afgeslacht. Een vierkoppige tankcrew, onder leiding van een fanatieke officier, weet te ontsnappen en moet nu zien te overleven in door Amerikaanse troepen beheerst gebied. Ze krijgen gezelschap van een ervaren sergeant, die eveneens aan de slachting is ontsnapt. Hij begrijpt dat de situatie hopeloos is en stelt voor om zich over te geven, maar de officier wil de strijd voortzetten, desnoods tot de allerlaatste man ...
La Battaglia dell'ultimo Panzer zal door de gebruikelijke liefhebbers van het genre niet erg op prijs worden gesteld; de titel klinkt opwindend, maar de gebruikelijke actierijke aanpak is ingewisseld voor een meer psychologiserende benadering (inclusief een wat onhandige anti-oorlogsboodschap). Guy Madison is de geallieerde tacticus die de Duitsers in de val wil lokken, maar zijn scènes lijken uit een andere film geplukt. De adembenemend mooie Erna Schurer (ondanks haar naam een Italiaanse) geeft gestalte een plaatselijke schone die door haar echtgenoot is verwaarloosd en daardoor valt voor de Duitse officier.
De slotscène, de ultieme tankslag uit de titel, werd opgenomen met één enkele tank, die aan één kant werd beschilderd met Duitse, en langs de andere kant met Amerikaanse kleuren en merktekens. Wie niet rijk is, moet slim schilderen.
