Colin Firth speelt een personage genaamd Stanley, dat velen zal doen denken aan James Randi, de beroepsgoochelaar die een miljoen dollar uitloofde voor eenieder die - onder laboratoriumomstandigheden -kon bewijzen dat hij (of zij) over bovennatuurlijke gaven beschikte. Stanley is een beroemde illusionist die er een sport van heeft gemaakt om in zijn vrije tijd bedriegers zoals waarzeggers, mediums en helderzienden te ontmaskeren.
Het verhaal speelt zich af aan het eind van de jaren '20 van de vorige eeuw, vlak voor de grote beurskrach. Stanley wordt door zijn vriend Howard gevraagd om een Amerikaanse helderziende genaamd Sophie Baker (Emma Stone) te ontmaskeren. Sophie heeft haar intrek heeft genomen bij een schatrijke Amerikaanse familie die zich heeft teruggetrokken aan de Côte d'Azur. Howard vreest dat Sophie bezig is om de familie financieel uit te kleden en heeft zelf geprobeerd haar te ontmaskeren, maar zij bleek hem te slim af te zijn. Stanley is er zeker van dat het hem wèl zal lukken, maar raakt vervolgens onder de indruk van haar speciale gaven ... of is hij verblind door haar jeugdige charme, waarvoor hij allesbehalve ongevoelig is ...?
De film bevat talloze typische Allenismen, vaak gepresenteerd in tegenstellingen: rationaliteit versus geloof, wetenschap versus mystiek, zwartgalligheid versus levenslust, enzovoorts. Er zijn ook wat detective-invloeden (zoals in veel recente films van Allen): als Sophie niet over bovennatuurlijke gaven beschikt, hoe is ze dan in staat om te doen wat ze doet en te weten wat ze weet? De oplossing voor dit raadsel is geloofwaardig en mooi uitgewerkt. Helaas is het romantische aspect minder geslaagd. Firth is adequaat en Stone is zelfs vrij goed, maar er lijkt nauwelijks enige chemie tussen beiden te bestaan. Het grote leeftijdsverschil (28 jaar) helpt ook niet echt.
Magic in the Moonlight is best aardig om naar te kijken (de fotografie van het Zuid-Franse landschap is prachtig, het tijdsbeeld is goed getroffen en er is een leuk bijrolletje voor de 82-jarige Dame Eileen June Atkins als Stanleys wereldwijze tante), maar binnen het oeuvre van Woody Allen is niet meer dan een tussendoortje. Alle elementen zijn door hem elders reeds behandeld, vaak met meer raffinement en spitsvondigheid. Een zesje.
