Kong is zo'n beetje de 007 van het dierenrijk geworden: voor iedere generatie wordt hij opnieuw uitgevonden. In de nieuwste versie is Kong zo groot geworden dat hij op lopende kerktoren lijkt. En hij dreigt nog groter te worden, omdat hij het in een sequel zou moeten opnemen tegen Godzilla, die nog zeker twee keer zo groot heet te zijn.
Hoe moeten we ons in godsnaam met zulke wezens identificeren? In de versie van 1976 zit een leuke grap als de actrice Jessica Lange tegen Kong zegt dat hun romance gedoemd is te mislukken, omdat er lichamelijk onoverkomelijke complicaties zijn. Een dergelijke toespeling zou in de context van Kong Skull Island niet grappig, maar ronduit ridicuul zijn. De film speelt zich af in 1973, vlak na de Viëtnamoorlog (en oorlogsfilms als Apocalypse Now en Platoon waren duidelijke inspiratiebronnen, zeker visueel). Een regiment oorlogsveteranen krijgt de opdracht om wetenschappers te beschermen, die in opdracht van de regering een onbekend eiland in de stille Zuidzee gaan onderzoeken. Op het eiland is het niet pluis en de crew wordt binnen de kortste keren gedecimeerd door een gigantische aap, die zelfs vrijwel onkwetsbaar blijkt voor het laatste wapentuig. En deze aap blijkt niet eens het grootste gevaar dat op de loer ligt ...
Kong Skull Island lijkt nog het meest op een oorlogsfilm met een aap, een vreemd genre en een vreemd gezicht. De soundtrack is gevuld met klassiekers van groepen als Jefferson Airplane, Black Sabbath en Creedence Clearwater Revival, en dat vinden we dan weer prachtig. Dankzij een veteraan van de Tweede Wereldoorlog (die al die tijd op het eiland heeft gewoond) zingt Vera Lynn aan het slot nog even We'll meet again (Ja, de sequel komt er aan). De film pakt ook nog uit met enkele fotografische hoogstandjes (let op het insect tussen de helikopters!), maar voor een productie die 185 miljoen dollar (!) heeft gekost, zien de special effects er helemaal niet zo geweldig uit. De actie knalt van het scherm, maar het kon mij allemaal maar matig boeien.
Natuurlijk, Kong Skull Island is pulp, bedoeld om gedachteloos te consumeren, niet bedoeld om over na te denken. Veel toeschouwers - en ook een aantal critici - reageerden veel positiever dan ik. Het lag dus misschien aan mij, niet aan de aap ...