De Britse geheime dienst heeft Susan Danford - een Britse, tot de islam bekeerde terroriste - gelokaliseerd in Nairobi, Kenia. Ze heeft daar een ontmoeting met diverse leden van de terreurgroep Al-Shabaab. De Britten willen Danford arresteren, maar ontdekken dat de groep een zelfmoordaanslag aan het voorbereiden is. De leider van de missie, Kolonel Katherine Powell (Helen Mirren), wil de groep uitschakelen via een drone-aanval, maar dan duikt plots in de directe omgeving een 11-jarig meisje op ... en ja, wat doe je dan?
We krijgen in deze High Tech thriller de modernste snufjes te zien, zoals een ornithopter en een insectothopter (beide instrumenten zijn het absolute einde) maar het is de makers toch vooral te doen om de morele en ethische dilemma's die de kop opsteken bij een drone-aanval als deze: weegt het risico van veel burgerslachtoffers op tegen het voorkomen van een terrorische actie, die wellicht nog veel meer burgerslachtoffers zal maken? En hoe weegt men de risico's tegen elkaar af?
Eye in the Sky werd goed ontvangen door de filmkritiek. De film telt een paar zeer spannende scènes maar was voor mij toch een teleurstelling: het scenario is erg manipulatief en er wordt - dankzij de aanwezigheid van het onschuldige kind - wel erg sterk gemikt op het sentiment. De discussies over de aanvaardbaarheid van de inzet van drones in een woongebied zijn aanvankelijk boeiend, maar worden snel repititief en als er voor de derde of vierde keer wordt gevraagd om uitstel en een heroverweging van de risico's, ben je als kijker geneigd om zoiets te roepen als: Schiet nou toch op, neem een beslissing, gooi de boel plat of pak je spullen in en ga naar huis!
Alan Rickman, die een hoge militair speelt, was tijdens de opnames al zwaar ziek en overleed korte tijd later aan kanker. Van zijn ziekte is niets te merken: zijn acteerwerk is vlekkeloos. Het acteerwerk is - naast de technologische snufjes - de voornaamste troef van de film. Naast Rickman is ook Helen Mirren voortreffelijk.