De twaalfjarige Cole heeft een superlekkere babysitter genaamd Bee. Op school en in de buurt wordt hij gepest, maar als hij met Bee is, heeft hij de tijd van zijn leven. Met een meisje uit zijn klas bespreekt hij dat Bee mogelijk ’s avonds wel eens leuke avontuurtjes zou beleven met vriendjes. Hij besluit haar daarom te bespioneren en is getuige van een spel met drank en geflirt. Dat ziet er vooral heel spannend en opwindend uit, totdat een van de deelnemers opeens een paar messen in zijn schedel krijgt. Vanaf dan is duidelijk dat Bee lid is van een satanische sekte die het bloed van de onschuldige Cole wil hebben.

 

De originaliteitsprijs zal The Babysitter niet winnen, daarvoor zijn er te veel elementen die we al in zo veel andere horrorfilms eerder hebben gezien. Toch weet deze Netflix prent bovengemiddeld te vermaken. Daarvoor zijn twee hoofdredenen aan te wijzen. Als eerste is dat het aanstekelijke acteerspel tussen de onbekende hoofdrolspelers Samara Weaving en Judah Lewis. Niet dat hun acteerprestaties nu zo enorm goed zijn, maar het tweetal heeft duidelijk veel lol gehad bij het maken van deze film. De tweede reden waarom The Babysitter vermaakt, is het regiewerk van McG. Deze kerel weet perfect stijl en kleur te combineren - je kunt zien dat ie eerder videoclips regisseerde - om de perfecte setting voor een horrorkomedie te maken. Kortom, vermakelijke film, zeker geslaagd voor mijn eerste kennismaking met een Netflix prent.