Terug naar OegstgeestDit is een verfilming van de (gelijknamige) autobiografische roman van Jan Wolkers. Regisseur Theo van Gogh beperkte zich echter niet tot het boek en putte ook uit de verhalen van de bundel Serpentina's Petticoat. Een schrijver blikt aan het sterfbed van zijn vader terug op zijn leven. Terwijl hij aan zijn vader denkt - een strenggereformeerde man die zijn gezin terroriseerde met zijn geloofsopvattingen - komen ook herinneringen naar boven aan zijn grote broer Peter, die jong stierf en hem in verwarring en wanhoop achterliet, aan zijn oom Louis, het zwarte schaap van de familie, en aan de wellustige Serpentina, die uit het doodskleed van haar oom een petticoat voor zichzelf maakte ... Het is niet vreemd dat Van Gogh belangstelling had voor het werk van Wolkers, beiden waren immers buitenbeentjes. Van Gogh was een cultfiguur, wiens werk als cineast werd overschaduwd door zijn optredens in de media, Wolkers was populair bij een breed publiek maar moest tegelijkertijd genoegen nemen met een plaatsje in de schaduw van de grote drie van de Nederlandstalige lireratuur van de naoorlogse periode, Reve, Hermans en Mulisch. Om de nostalgische sfeer tot zijn recht te laten komen, koos Van Gogh voor een kleurenpalet met veel sepiatinten. Net als in het boek, wordt de dromerige sfeer doorbroken door krachtige, soms afstotende scènes (Wolkers, die later zou uitgroeien tot een grote dierenvriend, leefde zich als kind uit in wrede spelletjes waarvan dieren vaak het slachtoffer waren). De momenten met Serpentina ademen een broeierige, onderdrukte sensualiteit. De structuur van het boek, met hoofdstukken die zich afwisselend in heden en verleden afspelen, is enigszins aangepast, maar de sprongen in de tijd zijn gebleven. Verschillende tijdsniveaus werken op papier beter dan op pellicule, desondanks behoort Terug naar Oegstgeest tot de betere verfilmingen van Nederlandstalige klassiekers. Helaas zijn de vertolkingen nogal wisselend; over het algemeen zijn de jonge acteurs beter dan de oudere (Van Gogh werkte graag met kinderen en tieners) en Leen Jongewaard lijkt een serieuze miscast als de oom die nooit wilde deugen.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
