De bedoeling van een grap lijkt me niet dat je hem herkent als zijnde een grap, maar er vervolgens totaal niet de humor van inziet. Dat soort grappen komen gelukkig slechts een stuk of 100 keer voor in More Dogs Than Bones . Het blik (semi) bekende acteurs dat werd opengetrokken voor deze film faalt hopeloos in de poging er nog iets van te maken. Al voor de opening titles wist de film me te irriteren met het neerzetten van een zogenaamd luchtig sfeertje waarin de coolheid van criminelen voor de verandering weer eens benadrukt wordt. Als ik slap lul, dan lul ik slap. Maar nee, als deze gasten dat doen, dan is dat retegaaf. Ik heb geen zin om het achterlijke verhaal hier uiteen te zetten, dus permitteer ik mezelf te volstaan met het opsommen van enkele ingrediënten: Skinheads die een kauwgomballenautomaat jatten, een goochelende nicht, een vrouwelijke crime-boss, een hond die tassen verstopt en Whoopi Goldberg. Je begrijpt het al, ik was in voor anderhalf uur hilariteiten. En dat de personages hebzuchtig zouden worden met een miljoen dollar onder hun neus heb ik natuurlijk nooit zien aankomen. Verrassend man! En erg origineel niet te vergeten. Ik denk dat de hond liever gecastreerd wordt dan dat hij nog eens in zo´n klotefilm speelt.
