BarakaDeze documentaire gaat fastforwardend nog te langzaam. Beelden afwisselend vertragen en versnellen kan leuke resultaten opleveren. Maar dat is in deze film nauwelijks het geval. Veel beelden hebben we vaker gezien, zoals wolken die over een bergkam stromen of mensenmassa`s die een roltrap `afstromen`. Nogmaals, dit soort beelden kunnen leuk zijn. Maar Baraka toont best wel standaard locaties. Zo zie je in een deel van de film bijvoorbeeld Borobodur, gungung bromo en een (waarschijnlijk) Indonesische stad. Hij heeft dan Java in Indonesië afgereisd en hier zo`n 20 minuten mee gevuld. Er wordt gezegd dat hij 24 landen toont. Andere landen komen dan verhoudingsgewijs maar kort voor. Dit maakt mij niet zoveel uit. Het gaat mij erom dat de beelden niet echt bijzonder zijn: dat deel van Java kan iedereen afreizen. Helaas voor Baraka, heb ik Deep Blue recentelijk gezien: een documentaire dat veel meer kwaliteit heeft en laat zien hoe het beter kan! Overigens: alle aanraders hieronder zijn een stuk beter!
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobers: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
BarakaBaraka is net als Koyaanisqatsi, waaraan regisseur Fricke ook een substantiële bijdrage leverde, een plotloze film die de beelden het verhaal laat vertellen. "Wat is dat verhaal dan?", hoor ik je vragen. Tsja, ik ben niet zo slim als dat ik er uitzie. Er zal vast wel een of andere linkse kutconclusie aan verbonden kunnen worden. De kijker krijgt een verscheidenheid aan beelden voorgeschoteld variërend van kuikenverwerkende industrie en Thaise hoertjes tot op vuilnisbelten graaiende mensen en plaatjes van Auschwitz. Er wordt buitensporig veel gebruik gemaakt van time-lapse. Op zich een leuke techniek, maar na een paar keer deze frats had ik het daarmee wel een beetje gehad. De muziek is van Dead Can Dance , wat op zich niet heel slecht uitpakte. Natuurlijk mogen er van mij dit soort films gemaakt worden, echter daar dit niet veel gebeurt vergelijk je zulke films toch met de pionier op dit gebied, Koyaanisqatsi . In dat licht bezien is Baraka niet veel meer dan een rip-off van deze film. Koyaanisqatsi is ook niet geweldig te noemen, maar is toch wel iets beter dan Baraka . Sowieso baanbrekender.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Yahhrrrrm: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
BarakaRon Fricke meende dat het nodig was om nog een Koyaanisqatsi-achtige film te maken. Wanneer hij dat net zo inventief zou doen als in bovengenoemde film, zou ik daar geen enkel probleem mee hebben. Hij is echter alleen maar bezig met hetzelfde kunstje nog eens dunnetjes over te doen en dan vele malen slechter! Wist Koyaanisqatsi zijn boodschap nog schitterend over te brengen d.m.v het bewerken en laten overlopen van beelden, bij Baraka is het meer gissen naar de werkelijke bedoeling achter de film. Je leest dan dat de regisseur de relatie van de mens tot de eeuwigheid wilde laten zien en dat hij niet de waarom-vraag belangrijk vond, maar de wat-vraag. Als je dat weet kan je dat uiteraard wel herkennen in de film, maar overtuigend wordt het niet gebracht. Vandaar dat ik ondanks een aantal mooie beelden het geheel echt geen voldoende kan geven.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobbert: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |